kollarını sıkıp canını acıtarak. bir de onu eleştiri yağmuruna tutarak, onunla ciddi ciddi kavga ederek. sonradan kavgacı ve geçimsiz olan ben oluyorum ama yapış yapış değil en azından.
genellikle sevdiğim kişi başka tarafa baktığında ben onun yüzüne bakarım onun bana doğru döneceğinin farkına varana kadar. benim onu sevdiğimi anlamasın diye. öyle işte.
Sinir ederek, durmadan kavga çıkarmaya yer arayan davranış ve sözler sarfederek gösteriyorum. Ne bileyim huyum bu işte. sevdiğim insanlarla hep bi tansiyon yüksek olsun istiyorum.
Ben kırıyorum genelde sevdiklerimi. Ne kadar kötü davranırsam o kadar seviyorum. Öyle bi şey yani. Niye böyle bende bilmiyorum. Isteyerek olmuyo valla.
Aşırı sevdiğimse önce ağzını yüzünü şöyle iyice bi mıncıklarım hamur yoğuruyorcasına. Sonra sımsıkı sarılır en son da şrlaakpp! Diye güzelce bi öperim. Normal seviyorsam da makas almalar ufak tefek sarılmalar falan. Bi keresinde upuzun kirpikleri olan normal sevdiğim bu arkadaşımın kirpiklerini çekiştirmişliğim vardır. Sevgi selinin coşkuluğuna bağlı yani, gelişine göre napcam belli olmayabiliyor ama genel olarak böyle.
