ruh halimi özetleyecek bir duygu bile düşünemiyorum.sanki bu dünyada olmak cehennem hissi uyandırıyor.elllerim durmadan üşüyor hasta değilim nedir bunun sebebi onu bile idrak edemiyorum.
en basit tabiriyle: elmayı hiçbir insanın görüp tatmadığı bir dünyada" elma" diye bir şeyin var olduğunu ispatlamaya çalışan bir manyak gibi hissediyorum.
Etrafında çok fazla insan olmasına rağmen kendini epey yalnız hissediyorsun. Çünkü kimsenin samimiyetine inanmıyorsun. Ne kadar yanlarında olsan da muhabbet etsen de veya bir şeyler yaşasan da o kadar yapmacık geliyor ki sana. Sanki herkes kendini ispatlamak için olmadıkları kişiliklere bürünüyor. Bu seni içten içe rahatsız ediyor. Bunu ne kadar belli edemesen de zaman zaman bu durumdan tiksiniyorsun. Bu yüzden kimseye güvenmiyor ve kolay kolay sırrını paylaşmıyorsun. ilişkilerin genelde hep yüzeysel oluyor. Hiç kimseyle derin muhabbetlere giremiyorsun. Çünkü kimseye inanmıyorsun. insanların yüzüne gülüyorsun ama içten içe de söylenip duruyorsun. Artık bu durumdan çok sıkılmışsın. Gün geçtikçe etrafında böyle insanların varlığını fark etmen seni daha çok üzüyor. En yakınım dediğin insanların bile samimiyetsizliğini gördüğün oluyor. Herkes bir gösteriş peşinde gibi geliyor sana. Sen ise olduğun gibi gerçek karakterini yansıtmayı tercih ediyorsun. Beğenilme veya kendini gösterme gibi bir kaygın yok. Çünkü sen kendini böyle seviyorsun.
Kötüyüm . iyi olsam burda ne işim var . Şuan hayatımdaki hiç bı şey kesin değil her şey askıda ve bu beni sürekli düşüncelere itiyor . içim bu bunalıyor, yüreğim yanıyor .
