Eve uzaktaydım metroya binip evime gidecektim kartımı bastım ve o hazin ses yetersiz bakiye sesi. Döndüm geri. Son paramı da sigaraya vermiştim. Cebimde beş kuruş kalmamıştı. Geri döndüm ve evin yolunu tuttum. Yürümekten yorulmuştum, karnımdan gurultuları işitir olmuştum artık. Ve tam karşımda ne göreyim...
Çölde su görmüş gibi oldum. Karşımda duran Kızılay kan bağış aracıydı.. ve gidip kan bağışlayıp abur-cubur yemiştim.. çok açtım sözlük.
yani daha doğrusu, abur-cubur yemek için kan bağışlamıştım.. biraz yıkıklıktı belki ama o an öyle gelişivermişti..
işe girmek. düşünsene allah sana bir hayat bahşetmiş bir yerde işçi olmazsan hayatını devam ettiremiyorsun.
sonra da hayatı ciddiye almayın önemli olan ahiret diyorlar, ibadet etmek için yaşayabilmek gerekir, nasıl yaşayacaksın?
Üniversiteyi kazandığım ilk sene ikinci dönem okula gitmeyip günde 16 saat bir elektronik deposunda aktif şekilde çalışmıştım uzunca bir süre 90 kilodan 75 e düştüydüm ama güzel para yaptım gerçi çaresizlik sayılır mi bilemedim.
Üniversite yıllarımda yeni çıkan bir rakı markasında 2 ay çalışmıştım.
Tanıtımı için restaurant ve barları denizkızı kostümü ile akşamları dolaşan bir ekipteki 2 DENiZKIZIndan biriydim.
Kostümlerle denizkızından çok travestiye benziyorduk.
Parlak bele kadar simli gümüş rengi peruk, ispanyol paça mavi parlak pantolon.
(ispanyol paça ile deniZkızı efekti verilmeye çalışılmıştı ama bence paçalı tavuktuk)
Sucuk tattırdım, telefon hattı sattım, çocuk baktım, garsonluk yaptım, anketörlük yaptım, mekan süsledim, animatörlük yaptım ama hiçbirinde de çaresiz değildim. Aldığınız karar kendinize ait ise bunun adı çaresizlik değildir.
Aile fertlerinin nakit para ihtiyacını çantamdan karşıladığını bilmediğim bir gün ne de olsa nakit var kafasıyla dolmuşa binmek ve normalde umursamadığım cüzdandaki beş on kuruşlardan bir yol parası çıkarma stresi.
Hayır o çaresizlikte bir avuç beş on kuruştan bir lira bile çıkmaması bir yana insen bir dert param yok ama binmiş bulundum desen apayrı.
Öğrencilik yıllarımda hem harçligim hem ev geçindirmek için yaptığım işlerden birkaçıdır. (Stand hostesliği, günübirlik tanıtım isleri vs.)
Bunları kötü yapan şey ise sosyal hayatta veya ilerdeki iş hayatımda yüzüne bile bakmayacağım cahil ötesi ilkokul mezunu tiplerin bana bağırarak emirler vermesi ve benim sesimi çıkarmamam olmuştur.
Ablamdan 3 bin lira borç istemiştim. Vermişti ama 2-3 ay sonra onun üzerinden prim yapmaya kalktı. Ertesi gün gidip normalde -3 bin olan hesabımdan 3 bin daha çekip -6 bin hesabı 0 ra çıkarmak için 8 ay it gibi çalıştım.
Çalıştığım yerde müdür yardımcısı o zaman olmama rağmen para yetmiyor..
Bir arkadaş geldi dedi ki. insaat merdiveni temizlenecek 300 tl ye var mı senin elemanlardan biri dedim var gece 12 de gittim sabah 6 da bitti 300 tl yi aldım.
sabah sekiz akşam yedi, haftada altı gün çalışmak. ne için, kim için olduğu farketmeksizin hayatını kiraya vermek. insanlık adına daha çaresiz bir durum olamaz sanırım..
