Hatırladıkça bir garip oluyorum hala o günü.ilk lisemde üst sınıflara bakmak için arkadaşlarla yarıştığımızı,yeni sınıf arkadaşlarını ayrı ayrı süzdüğümü falan hatırlıyorum.ikinci lisemde ise acaba benim hakkımda ne düşünürler gibi saçma bir korku vardı içimde. Eee tabi herkesin birbirini tanıdığı bir ortama sonradan dahil olmak zor bir durum.
hatırlıyorum, herkes sınıfta yerlerine oturmuş hocanın gelmesini beklerken ben girmiştim sınıfa, zaten kimse birbirini tanımıyor etrafa bakıyor, ben girince bütün gözler bana döndü. o an tek istediğim şey arkalarda bana da bir yer olmasıydı. kimseyle göz teması kurmadan yavaşça ilerledim arka sıralara doğru, şanslı günümdeydim bana da yer vardı sınıfta. normalde 30 kişilik sınıfa 30 tane sıra olması gerekirken 1 tane eksikti. boş olan o tek sıraya oturdum. çok geçmeden biri "kalk orası benim yerim" dedi.
daha ilk günden nelerle karşılaşıyoruz dedim içimden ve hoca gelene kadar ayakta beklemek zorunda kaldım.
Sabah sabah annemin hadi okula git dırdırlarıyla eğitim öğretim sezonunun başladığını ve okula gitmem gerektiğini anladım kalktım okula gittim müdür denen bir yavşak vardı sen niye geç kaldın falan çeşitli hikayeler okuyordu ki bıçağı taktığım gibi aldım işkembesini, araya girmeye çalışan birkaç dallama falan oldu önce dedim olm siz kimsiniz amk 3 üde aynı anda abi biz matematikciyiz dediler bana öyle hep bir ağızdan cevap vermeyin lan! dedikten sonra üçünüde ayıkladım ibnelerin köşedeki nalburdan 300 ml tiner aldım iki fırt çektim sonra verdim ateşi amına koduklarımın binasına, benim ilk günüm okulun son günü oldu anlayacağınız.
Not:Kurgusal karakterin son kısımda anlamazsanız alayınızın amına korum demesi gerekiyor olay örgüsüne göre ama koymuyorum iyisiniz.
Kötünün iyisiydi, her geçen gün ve sene boka sardı. işin kötüsü mezunum sınava hazırlanıyorum, 5 yıl okumuş gibi hissediyorum. Neyse öyle böyle bitmiştir. Hocalar ve biraz arkadaştan güzel anısı yok bende.
hiç yabancılık çekmediydim, daha doğrusu yaklaşık 20 kişi yabancılık çektiğimiz için sıkıntı olmamıştı. kendi aramızda eğleşmiştik birinci sınıf çok iyi denk gelmişti nerdeyse hepsi sağlam arkadaşlarımdı.
servise bindim midem bulanmış olacak ki poşete kustum. servis okulun bahçesinde indirdi bizi elimde kusmuk poşetiyle çöpe doğru yürüdüm bayağı kişi bana baktı sonra çöpe attım işte. bu da böyle bir anımdır.
Yine hayatimin en boktan gunlerinden biriydi, 14yasimda kucucuk yerden sehire gelmisim yatili kaliyorum, geceden aglamisim gozlerim sis, etegimin boyu yerlerde nerdeyse hirka uc beden buyuk ustume mal mal tek basima bahcede bekliyorum.
Sonra siraya gectik siniftan bi kiza gunaydin merhaba dedim, sesim titriyo bi yandan.. Ne berbat gundu be allah belami verseydi de gitmeseydim oraya...
bahçede her gelen birbirine sarılıyordu. ben de tabii telaşlanmıştım bi ben kimseyi tanımıyorum diye. meğer onlar üst sınıflarmış. (bkz: bu da böyle bir anımdır)
