iş hayatına ayrıldığım dönemden bu yana olan dönem. Çaba sarfedip, başarılı oluyorsunuz. Ve sonra tekrar bir başarı ve yeni bir çaba girişimi. En zorunlu hallerinden.
Sorgu sual soruyor, sonrasında anlamsızlığa takılıp kalıyorsunuz. Neden, amaç ve yaratılış ilişkisini kuramıyorsunuz. Bu böyle kısır bir döngü şeklinde sürüp gidiyor.
Sanıyorum 2008. Taşınmıştık liseye yakın bir yere. Zaten çekingen biriydim hic arkadaşım kalmamıştı ama yine de sosyal fobim yoktu. Sonra apandisit oldum ve kusma korkum başladı. O gün bugündür birileriyle yemeğe çıkma fikrinde bile geririyorum insanlardan kaçar oldum. O ara sözlükle de tanıştım bambaşka bir hayat tarzım oldu. 2007deki ezik de olsa mutlu kişi belki daha bilgili depresif ve umutsuz birine dönüştü.
