artist artist yolda yürürken ya da kızların ilgisini çekerken ayağı takılıp, yere düşme tehlikesi geçiren bi insanın yaşadığı hüznü hiçbir dramatik filmde görmedim arkadaş.
"zengin olmanın bilmemkaç yolu" ve benzeri isimli kişisel gelişim kitabı okuyanlar aptaldır. kitapta yazmayan bir yolla, kitap yazarını zengin ederler.
ne zaman işlerimi bitirip tv karşısına otursam o an izlediğim program reklama giriyor. hadi bir olur iki olur da la sanki koca kanal eve kamera takip sistemi koyup beni denetliyor.
'60lı yıllarda çocuk olanların (genelde babalarımız)kollarında kocaman bir aşı izi lekesi oluyor. ayrıca bizim de sol kolumuzda bulunan o minik aşı izinin yalnızca türklere özgü olduğunu tahmin ediyorum.
havanın durumuna bakarak mevsimlerin 2 ay kadar geriye kaydığını tespit ettim. mart ocak gibi, nisan şubat gibi, mayıs mart gibi geçiyor. einstein was here.
Asimetrik saç kesimi, Wayfarer gözlükler ve elbette devasa bir portföy çanta sahibi olmak, "Dizaynır"lıkla iştigal etmenin ön koşulu sanırım güzel ülkemde.
küçükken annelerimiz at kuyruğu saç stiliyle bir poğaça yapardı. ve sonu nah işareti ile biterdi. o vazgeçilmez poğaçaya hiç kimse espri yapmazdı. gariptir.
