değer bilememem.. şu hayatta hiçbir şeyin değerini, kıymetini bilemedim her zaman yapmam gerekenin tersini yaptım.
bir şeyi elde edince sıkılmam anında soğumam. ilişkilerimde bu yüzden hiç olumlu gitmiyor.
sivri dilli olmam, bir çok konuda insanları kırmam sonra pişman olmam fakat özür dileyememem.
ses tonum. öyle bi ses tonum var ki diksiyonum ne kadar iyi olursa olsun hep lafımı 2 kez tekrarlıyorum çünkü karşı taraf anlamıyor. bazen dayanamayıp karşımdakine sinirleniyorum. keşke şunun bir çaresi olsaydı.
kullandığım eşyadan tutun da, bulunduğum ortama kadar çabuk sıkılırım. bir akşam eğlenmeye çıksam en az 5 farklı mekanda bulunurum. çok sık araba değiştiririm. bir giydiğimi ikinci gün giymem. z
gurur... fazla gurur göte vurur. yalnızca bunu biliyorum.
sarhoş olduktan sonra uyumaya yakın bir karın ağrısı başlıyor. ne kadar kötü birşeydir. her seferinde tamam artık yok içmeyeceğim diyorum sırf bundan dolayı.
çok çabuk sıkılırım, dikkatimi bir yere veremem ve oldukça da tembelimdir. bunlardan da kendi içinde çelişen bir kişilik olduğum ortaya çıkar. o da ayrı bir sorunsal.
Sürekli başkalarının yanlışlarını düzeltmek istemem. Bu belki kötü bir özellik olmayabilir ama bir süre sonra karşımdakini rahatsız ettiğini düşünüyorum, o yüzden pek sevmem bu özelliğimi.
çabuk inanmam, çabuk vazgeçmem, hemen yeni biriyle çıkmayı çözüm sanmam, hata yaptığımı bile bile hala iyi veya farklı bir sonuca çıkmaya çalışmam, çabuk yumuşamam, benden her özür dileyeni affetmem, intikam için en sevdiğim insanları bile etrafımdan uzaklaştırıp bir tek ona zarar verememem, kısacası ben hayatımın hatasını yapıp onunla çıktıktan sonra kendimden nefret etmeye başladım ve sorun şu ki kendimden nefret etmemi sağlayan adamdan bir türlü nefret edemedim. (bkz: allah belamı versin)
