Kabız acısı çok berbat bir acıdır. Millet sıçar kokusu kalır, sen sıçarsın efsane yazılır. Kıçından kan gelir silersin, hemen ardından, kıçın iç kısımları yani kanayan yerler kaşınır kaşıyamazsın, parmağını kıçına soksan kıçın acır, daha çok kanar. Aşağılık, pislik, iğrenç bir durumdur.
3 kişiden sağlam dayak yemiştim, napalım haytaydık. Kan içinde kalmıştım. Ama bi yerden sonra hissetmiyorsunuz.
Elimiz armut toplamadı tabiki saldırdıklarında. Yer cücelerinin de anası ağlamıştı tabi 1v3 cidden çok zor.
basketbol maçı sırasında; rebound için zıplamış ve topa sahip olmanın verdiği mutlulukla aşağı doğru inerken, bacaklarını gereksiz yere 3m açan gerizekalı bir rakip oyuncusunun altımda olmaması gereken ayağına bastığım anda, sol ayak topuğumun yine sol bileğimin iç tarafina kadar bükülmesi ile yaşadığım acı, o ona kadar yaşadığım en kaliteli acıydı.
bağların koparken çıkardığı sesi hatırlamak bile çok ürkütücü.
geniz akıntısı yüzünden devamlı öksürüyordum. 3 ay boyunca sürdü. ilk 1 ay normal öksürük gibi geçiyor ama sonra o kadar şiddetleniyor ki öksürmekten nefes alınmıyor. ve her dakka başı oluyor bu. anlayacağınız her dakka başı boğulma hissi. allah düşman başına vermesin.
8 sene önce transfer oldugum için yaptığımız kutlama maçında smaç bastıktan sonra yere inerken ayak bileğimin kendi etrafında 360 derece dönmesinden sonra üzerine vücudumun katlanması ve bilek kemiğimin kopmasıydı. Saniyesine kusmuştum acısından ve o zamandan sonra da basket kariyerim bitti.
Bu başlıkta yazanları okuyanlar bi psikopat, oylayanlar ayrı bir psikopat. Adamın götü kesilmiş, siz şukelalıyorsunuz. Oh amma şahane acı çekmişsin, bravo sana mı demek istiyorsunuz anlamadım ki.
boğaz ağrısı... hiç unutmadım o günü. tek başıma evde olduğum bir pazar günü akşama doğru sinsi bir ağrı saplandı boğazıma. hafif-hafif artmaya başlıyordu. başka türlü bir şeydi bu, öyle sıradan boğaz ağrısına benzemiyordu. gittikçe şiddetleniyordu. ağrı yetmezmiş gibi, bir de psikolojik olarak çöküyordum yavaş-yavaş. ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. nefes alamayacak duruma getirmişti beni, yaklaşık 3 saat içinde. daha fazla sürse, intihar ettirecek gücü olan bir ağrıydı. yatağa uzanmıştım artık, gözlerim doluyordu yavaş-yavaş. neydi bu. aniden nasıl gelmişti... o ağrıyla nasıl uyuduğumu hatırlamıyorum... gözümü açtığımda saat gecenin 4'üydü. ağrı dinmişti. sanki hiç olmamış gibi. o kadar rahattım ki. sanki 6-7 saat önce can çekişen ben değildim. neredeyse 3 yıl geçmiş üzerinden o günün... hiç unutamadım o ağrıyı... ve o gün bana ne olduğunu...
