ne yıkımlar, ne acılar, ne darbeler olursa olsun insanın hayatında, hayat kendine küsülmeyecek kadar uzundur. gece yatağına acıyla, göz yaşıyla girse de kişi bir daha uyanmak istemezcesine, sabah kalkacağı zaman bir önceki sabah gibi yine aynıdır.
bildikleri kadar aldıkları derslerdir. zamanla aldıkları dersleri değerlendirmeleri bildikleri değiştikçe değişecektir. tabi bu işi sadece zamana bırakmamakta yarar vardır.
ders 1. birini asla ama asla çok sevme.
ders 2. asla uzun bir ilişki yaşama.
ders 3. yaşasan da kendinden çok ödün verme.
ders 4. kendinden ödün versen de onun da ödün vermesini iste.
ders 5. ayrılabiliyorsan ayrıl..
ders 6. ayrılamıyorsan kabul etme, devam etme öyle.
ders 7. hayatta değişmeyen tek şey değişimdir ve insanlar da değişir ama her zaman kötü yönde.
küçükken, arkadaşlarıyla top oynayan ablası tarafından 'sen elini kaldır biz sana top atacağız.' şeklinde kandırılan biri olarak anladım ki; savaşta ve oyunlarda her şey mübahmış.
ilk ders: "bir kavgaya girecek olursan ilk sen vur ve çok güçlü vur." hayata karşı duruşum budur.
ikinci ders: "esnek ol ki kırılma." hayata bakış açım budur.
üçüncü ders: "kimseye zarar vermeden istediğin her ne ise onu yaşa." hayatta amacım budur.
sevdiğin biri hata yapıyorsa uyaracaksın, ısrar ediyorsa umursamamayı bileceksin. sonunda sen kötü oluyorsun yoksa.
kızları, asık olduğu ya da birlikte olduğu erkekle ilgili uyarmayacaksan. nasıl olsa inanmıyorlar bırakın ne halleri varsa görsünler.
hiç bi zaman karşındakini düşünerek hareket etmiceksin. ne kadar aman iyi olsun, rahat olsun, aman üzülmesin kendini iyi hissetsin dersen; o kadar tepene çıkar, sen iyilik yaptıkça karşındaki şımarır. kıymet bilmez. değerin olmaz. hep kendini ağırdan satıcaksın arkadaş.
boşa dememişler iyilikten maraz doğar deyü. işte yeni öğrendik. hep herkesi kendimiz gibi sanıyorduk. biz derken ben yani ehehe...
