Gedikpaşanın allahı derlermiş dedeme. Manyağın tekiymiş rahmetli. Gık diyeni dövermiş. Belinde silahıda olurmuş palasıda... Ben kendimi bildiğimden itibaren dedemi 5 vakit namaz ve iyilikten başka hiçbirşey yapmayan bir adam olarak tanıdım. Bana saatli maarif takviminden hikayeler okur dualar ezberletirdi. Bilmezdim eski halini bilemezdim. Çok iyi adamdı rahmetli. Geçenlerde gedikpaşada yaşlı bir amcayla sohbet imkanı oldu, bende dedemi tanırmısın diye adını söyledim. Güldü, senin deden az çektirmedi bize dedi. Şimdi bile adını duyunca bir tuhaf oldum dedi. Ama dedi deden bu işlerden elini eteğini çektiğinde geldi ve tüm esnaftan tek tek özür dileyip helallik aldı. Hakkı kalanın hakkını verdide gitti dedi. En son, eski kabadayılar kalmadı artık yavrum dedi. Deden gibiler manyaktı belki ama hak bilir saygı gösterirlerdi dedi. Dedeme hem manyak deyip hem bu şekil anlatması beni ayrı gururlandırdı ve şaşırttı açıkçası. Bilmiyorum neden anlattım bunları. Özledim herhalde dedemi. Allah rahmet eylesin be dedecim, hala korkuyolar senden ve hala seviyolar seni. Rahat uyu, mekanın cennet olsun
Cinik Yusuf.
Dedem küçük yaşta çalışmak zorunda kaldığı için kısa kalmıştır. Kardeşleri 1.80 iken kendisi 1.65 tir. Sırf onlar büyüsün diye. Hızlı koşarmış bir de. Çalışkanmış.
