Bugün topuklu ayakkabı giydim. Şimdi ya biri bana bakıp gulerse ya da iyy hic yakismamis derse. Bunu takabilirim. Takmamam daha makul. Birine anlatip gecerim. Ya sakaya vururum ya da kavga ederim. Ama bi dakka ben kavga edemem ki. Ya kendimi iyi savunamazsam. Hakkin yok diyemezsem. aklima gelmezse. Daha once oldu bu niye simdi olmasin. Ya duzeltemediysem kendimi. Dur birine satasayimda bakayim duzeldim mi. Ama bi saniye ben birine satasamam da. Ya bana olan ona da olursa. Ya unutamazsa. En makulunun ne oldugunu biliyorum ama yenemiyorum. Daha evvel takmamayi denedim. Belki simdi daha iyi beceririm. En azindan bisey derim. Belki kavgaya neden olur. Neyse. En iyisi yakismamis mi diyip gulumseyim. Yakismamis derse. Hic kibar degilsin der gulumserim. Guler gecerim. Cünkü aksi durumda daha komik durumlara düsecegim. Bunu yapmak benim icin en hayirlisi ve komik duruma düsmekten daha zor değil. Hadi ha gayret, şeytanin bacağını kırabilirim. Belki öldürürüm onu. Evet, ben bir sosyofobiğim.
3 sınavım var sözlük .biri akşamın 8inde o değil de 2.ile arası 15 dk.
El insaf yani bünyem aliskin değil. Ayrıca telefonumun alarmi da calmiyor elimde kalacak. Şimdilik bu kadar.
Paramın bitmesidir. tek dalım kaldı kıyamıyorum içmeye, arkadaşın paketten otlanıyorum. kendisi şuan uyuyor. bir de 776 tl su borcu çıktı. öğrencilik çok zor sözlük.
Hayatımız başkalarının hayatlarında ki mükemmelliklere bakarak geçiyor be abidin. Bizse çok eksiğiz, bir türlü tamamlanamıyoruz. Aramakla istemekle falanda olmuyo, olacağı varsa oluyo ama olacağı da hiç olmuyor. insan hiç hissizliğine üzülür mü, üzülürmüş...
Telefonda konuşurken mutsuz hissediyorum sanırım.
Böyle annem bugün ne yemek yaptığını, babam yine siyasetten şikayetçi olduğunu, ablam elifimin anne demeye başladığını anlatıyor ve illaki soruyorurum her seferinde 'havalar nasıl?'
Sanki havayı öğrensem hissetmeyeceğim duyduğum özlemi.
Gözümü kapattığımda kendi odamdaymışım givi hissetmeye çalışıyorum olmuyor.
Gecenin bir yarısı kalkıp buzdolabını karıştırmayı özler mi insan?
Özlüyormuş.
Aslında mesele ne buzdolabı ne havalar tek derdim alışmak.
Her şeye alışıyor insan her şeye ama aklına gelince burnunu sızlatan bir özlemin alışmaya takati yok.
Bu bile mutsuzluk değil belki.
