5 yaşında normal konuşan çocukken bir sabah uyandığımda kekeliyorum normal konuşmamın imkanı yok,
Bir kelimeyi 3 defada ancak söyleyebiliyorum hocaya filan götürdüler 1 hafta kendime gelemedim.
kucuktum kucuktuk baya, baya dediysem yani 8,9 yaslarinda filan kardesimle aramizdada 1 yas var. birlikte kaliyoruz ozamanlar odada. gece tikirtilar geliyodu uyandim kardesim co da uyanik, bana abla der aramizda az yas farki var ama. abla dolapta biri var dedi. dinledim tik tik tik sesler geliyor. korktuk tabi baya, yanima geldi yorganin altina girdik ama korktuk baya dedim bu boyle olmucak co kapiya kosalim kostuk kapiyi acamiyoruz zorluyoruz ama acilmiyor. actik, biz bagris cagris icinde annemlerin odasina kostuk tabi uyanmis onlarda. odaya geldik dolaba filan bakti babam, heryere bakti hatta birsey yok akabinde bi sure uyuyamadik biz ama o esrarengiz tikirtinin sebebini cozememistik.
lise birinci sınıftayım, bir kış günü okula gitmek için saat 06:30 da kalkmıştım güneş geç doğduğundan hava karanlıktı yataktan kalktığım gibi ışıkları yakmadan salona geçtim evde herkes uyuyordu birden telefonun ışığının yandığını gördüm uykulu gözlerle ''biri arıyordur herhalde'' diye telefonun yanına gittim. neyse telefonun yanına vardığımda telefon kendi kendine tuş kilidini açıp menüye giriş yaptı ve daha sonra menüden çıkıp kendi kendine tuşlarını kapattı. inanamadım korkudan bütün ışıkları yakmak istedim ama herkes uyuduğu için açamadım kıyafetlerimi nasıl giyindiğimi bilemeden kendimi sokağa attım. okul bittikten sonra eve geldiğimde söyledim 6:30 da biriniz kalktı mı? diye cevap hayır olunca ayrı bir tırsmıştım.
an itibari ile başıma gelmiş olaydır. ateistlere söylenebilecek ibretlik sözler başlığı açmak üzereyken sol frame'nin en üstünde (bkz: allah yok diyenlere söylenecekler)başlığını gördüm. basit bir olay belki ama çok etkilendim.
geçenlerde ev arkadaşımla ateist şakalaşmalar yaparken aklımıza kur an'ı yurtmak geldi. neyse kısa çöpü ev arkadaşım çekti ve yırtmaya teşebbüs etti. derken ev arkadaşım alevler içerisinde fareye dönüştü.
yazar notu: lütfen bu entry'i 9999999 kişiye gönderin. gönderirseniz sevdiğiniz sizi facebook aracılığı ile dürtecek, göndermezseniz anneniz-babanız ölecek. ben denedim gerçekten işe yarıyor.
arka mahalle romanların yoğunlukta olduğu bir yer olduğu için sürekli kibariye dinlerdik, sağolsunlar. bir gün titanik soundtrack'ının roman versiyonunu duydum. önemsemedim. sonraki günlerde tekrar duydum. en sonunda telefonuma ses kaydediciyi kullanarak kaydettim emin olmak için. bu melodinin var olduğuna inanamıyordum. sonra gittim, internetten 'titanik roman havası' yazdım. varmış böyle birşey. izmirli taylan yapmış. şimdi 'aman ne esrarengiz' diyebilirsiniz ;ama ben çok şaşırmıştım gerçeği öğrenince. ciddi ciddi uzun süre hayal ürünü olduğu düşünmüştüm.
yaşamın sır dolu olduğunu, bize hatırlatan paranormal olaylardır. ruhsal etkisi büyük olup korkmamak gerekir, ibret alınası olaylardır.
evin içinde aynı insanı iki farklı odada görmek...
