Konserlerde misal. sanatçı, sevenlerinin yanına gidince o en ön sıradaki kız grubunun anlamsız hareketler eşliğinde attığı çığlıklar. Bir çeşit yırtınma, dokunabilme çabaları belki. Bi' otur soluklan yeğenim. Hayır ekranda kendini bir izlese.. "yaşamaya dahi hakkım yokken bu hareketler niye?" Der kendi kendine ve akabinde intihar eder, bu kadar eminim yani.
her şey gayet iyi giderken ben sıkıldım gidiyorum ama seni bırakmak istemiyorum demesine anlam veremiyorum. Dönmedi de. Bunca zamandan sonra dönse kaç yazar zaten?
dünya görüşü ve günlük politik olaylar arasındaki bağ. nasıl olurda bir insan önce islamcı olup sonra 10 yıl boyunca hükümetin bütün günlük politkalarını savunur.
aynı şekilde neden bir insan önce solcu olup sonra 10 yıl boyunca en sıradan meselelerde bile muhalif olur?
örnek üzerinden gidersek sırf hükümet yapıyor diye 800 tl asgari ücret çok demek.
aynı şekilde sırf hükümet politikası diye marmarayın bozulmasına sevinmek.
ve bunlar arasındaki ideolojik bağ, islamcı olmak memleketin yarıdan fazlasının insani olmayan şartlarda insani olmayan ücretlerle çalıştığını görmeden halkın ekonomik durumu iyiye gidiyor demeyi neden gerektirir?
solcu-kemalist olmak marmaray gibi önemli bir icraatın bozulmasına sevinecek kadar saçmalamayı neden gerekli kılar?
size bir sır vereceğim ey politik güruh, çünki bütün toplumcu ideolojiler sanal zihinlerin eseridir. ve esasen yaşam bireyseldir toplumsal değil. niçin futbol izliyorsak onun için toplumculuk yaparız, yoksa gen bencildir toplumcu değil.
