15 yaşımdaydım. yatılı kalıyordum lisede. oda arkadaşım yasak olmasına rağmen içki sokmuş yurda. haberim yoktu tabii. gece yarısı olmak üzereydi. dolabından iki şişe çıkardı. diğer kızlara gösterdi şişeleri, gülüştüler. benim şaşkın bakışlarımı görünce sordu.
- ister misin?
hayatında hiç içkinin yanına yaklaşmamış biriydim.
- ne ki o?
bu sefer şaşkın bakma sırası ona gelmişti. alkol cevabını aldıktan sonra gülümsedim.
- ehe. yok canım. afiyet olsun size.
ne yapsam da odadan çıksam diye düşündüm. ranzanın üstünden aşağı atladım, onlar kapakları açıyorlardı. hırkamı ararken dolabımda, tekrar gülüşmeye başlamışlardı. gözlerim şaşkınlıktan, korkudan kocaman açılmıştı. arkama bakmadan, hiç alkol kokusu almadan çıktım odadan. koridorda bir iki kişi konuşuyordu. onları geçip kimsenin olmadığı karanlık merdivene yöneldim. soğuk basamaklara oturdum, kafamı duvara yasladım. korkuyordum fakat, yaşadığım şoku atlatamadığım için odama geri dönmüyordum. aradan yaklaşık 2 saat geçti. artık koridordan kimsenin sesi gelmiyordu, uyumuşlardı herhalde. karanlık korkum alkol korkumu bastırdığı için odama gitmeye karar verdim. koridorun sonundaki odamın kapısına vardım. ışık yoktu. elimi kapının koluna uzattım. öylece 4-5 dakika bekledim, düşündüm. ya karanlıkta içiyorlarsa? ya içip de yerde uyuyakaldılarsa? içki şişeleri? onları kesin çöpe atmamışlardır. açıktır öyle masanın üstündedirler. saydam üstü yazılı şişeler... korkuyla tekrar karanlık merdiven tarafına baktım. okulda yeni olduğum için pek arkadaşım yoktu. bir haftadır sohbet ettiğim kızın odasına yöneldim, içeri girdim. yatağını biliyordum. eğilip fısıldadım.
- sinem. uyuyor musun?
- ... noldu hasta mısın?
- yok. korkuyorum. bu gece senin yanında yatayım mı? şöyle köşede, rahatsız etmem seni. yorgana gerek yok hırkam var. yastıksız da uyurum hem hiç sorun değil. hı?
- olur mu hiç gel tabi.
bir kaç dakika sonra yorganını yastığını benimle paylaşan arkadaşımın uyuduğunu anladım. sabaha kadar olmasa da karanlığa baktım öylece.
12-13 yaşlarımdayım. içkili aile yemeğindeyiz. benden 1 yaş küçük olan annemin amcasının torununa obez teşhisi konulduğu sıralardı. işte o benden 1 yaş küçük olan annemin amcasının torunu masada ne var ne yoksa silip süpürürken bir yandan da benim biricik dedemin rakısına salça oluyordu. dayanamadım ben de önce bir kokladım. leş gibi geldi. ama bir yudumcuk tadına baktım. rakıyla ilk tanışmam böyle oldu.
ilerleyen yaşlarımda da çok nadir içtim. ancak 18. yaş günümde bir kaç kötü olay üzerine biraz fazla abarttım. hayatımda ilk defa sarhoş oldum ve o günden sonra çok iğrendim. rakı memleketinde yaşamama rağmen rakı bitmiştir benim için. ama votka, bira, tekila bunlara hayır diyemem. *
şaka bi yana 5 yaşlarında falan bi düğünde masadaki sek rakı dolu bardağı su diye kafama dikmemle başladı. sonrası mı? 5 yaşında bi veledin "şşş akıllı olun lan" naraları.
orta okulun sonlarıydı sanırım...
Malum sebeblerden ötürü arkadaş çevrem pek normal top peşinde koşan çocuklar olmadığı için biraz erken başlatıldım.
bir bok anladın mı görkem diye soracaksanız hiçbir bok anlamadım, taki kırmızı tuborg'u içene kadar.
12 yaşımdayken, evdeki içki dolabına düşmüştüm adeta. sadece birer yudum almayı planlarken çakır keyif olup bütün gün gülmüştüm. şimdi de erasmus genci ayağına yatıp içip içip akşamdan kalma geziyoruz, kafalar bir dünya. sıkılıyoruz içiyoruz, eğleniyoruz içiyoruz, kutlama yapıyoruz içiyoruz, geleneksel içki diyorlar içmezsek olmaz diyoruz, ilişkiler bozuluyor içiyoruz, hasta oluyoruz bizim ilacımız sangria diyoruz yine içiyoruz. ben o 12 yaşımda o çakır keyifliği sevmeyecektim. ama seviyorum ya, o zaman kadehleri kaldırıyoruz.
