maddenin kurbanı olan, jeepe binen, orta pişmiş bir biftekle dünyanın en mesut adamı olan pisliğin biriyim. maddeciyim. maneviyatı bulamadım, manaya rastlamadım. içimi maddeyle dolduruyorum.
sabah güneşi kesmiyor, gök kuşağına dalıp gidenlerden değilim, senenin ilk yağmurunda ıslanmayı sevmiyorum. hayat romantik komedi değil.
masaj. layıkıyla yapılan, "şurana dokunduğumda sende şu etkileri ortaya çıkaracak" diyen yumuşak bir ses eşliğinde gerçekleşen masaj bana huzur veriyor. sanki her şey yolundaymış gibi hissediyorum. sanki en sevdiklerim ölmeyecek gibi, sanki çıkınca her şey yoluna girecek gibi, sanki zaman hiç akmayacak ben hiç yalnız kalmıycam gibi.
tercih ettiğim sesler dışında sessizlik. en azından evimdeyken. mesela sadece televizyon sesi, sadece müzik sesi ya da biriyle sohbet vs. fazlasını kafam kaldırmıyor.
haber izlememek ve okumamak. yaklaşık beş altı yıldır hayatımdan bilinçli olarak çıkardığım eylem. önemli ve vatandaş olma ödevimizi yerine getirebilmek adına bilinmesi gereken gelişmeler dışında hiçbir haberi takip etmemekteyim.
ikinci seksin istenmesi. insanın içi huzur ve libidoyla doluyor adeta. Sonra şöyle boyundan bir öpücük sonra bir daha. Çay may dolduramaz hocam bunun yerini. Ha tabi seks yoksa ikinci çay da olur. insan yokluğu da bilmeli.
