Ağlarken kendimden tiksiniyorum hatta nefret bile ediyorum. Tek başıma, bir kenarda, bir hiç uğruna hüngür hüngür ağladığım için kendimi aptal gibi hissediyorum.
dışarıda pantolon paçalarımın yere değmesidir. cidden tiksindirici bir durumdur. hatta başkalarının paçalarını yere değerken gördüğümde bile tiksinirim. yerdeki bütün boku, pisliği alıp eve getiriyosun öğğğğkkkk.
ayak. dünyanın en iğrenç insan uzvu. görünce böyle dünyam kararıyor, midem kocaman oluyor.. kendi ayaklarıma bakmamak için nerdeyse tüm yaz çorap giymişliğim vardır. *
