yine tartışmalı olarak girdiğimiz bir gece. sık sık tartışmıyor olmamızdan mıdır nedir ben çok üzgünüm. amacım seni kıvrandırmakken şu an ben kıvranıyorum ve uyuyamıyorum. seni çok seviyorum birtanem. bunları gözlerinin içine baka baka söylemek isterdim ama kırgınım sana. kendime kızgın sana kırgınım. dilerim her şey yoluna tekrar girer ve sana doyasıya ''hayatım'' diyerek sarılırım. evet aşk olmaktan çıktın sen çoktan.. daha öte daha ziyade ''hayatım''sın.
bana yazdığı şiirinde ben "su"ydum, o da "toprak". ben de şöyle dedim:
"toprakla su karışınca çamur olur derler, biz bi daha hiç ayrışmamacasına kil olduk, şekillendik. unutma su tek başına bi işe yaramaz, bu kadar değer verme. topraksız bi şey üretemez su.
hani avatar'da "i see you" diyolardı ya, öyle bi durum. farklısın, başkasın, sadece bakmadık birbirimize... gördün, gördüm. ilk gördüklerimiz yüzeydeydi..hatırlasana bu kadar derin değildi. derinlere daldıkça başka bi dünya çıktı ortaya, yüzeydeki ışıltıya aldanıp da kalmadık ya da karanlık sanıp derinleri, ışık oyunlarına aldanmadık. güneş batacaktı elbet, ışıklar solacaktı yüzeyde. o ışık oyunlarından sıkılıp farklı renklere kaçanlardan olmadık "şimdilik" * , ya da güneş batıp da pırıltılar gittiğinde boş ve karanlık denize bakamayanlardan olmadık. biz derinde birbirimizin oksijeni de olduk ışığı da. şimdi o ışık büyüyo, zaman zaman dalgalanan mum alevi gibi korkutsa da sönecek diye, büyüyüp güzelleşiyor."
hazır 18 ocak gelirken, bi izimiz kalsın "biz"e dair internet sonsuzluğunda.
nicelerine.
m&g
kişiye göre değişiklik arzeden, hitap sevgiliye olduğunda, alalade bir kelimeyi bile türkçenin en güzel kelimesi yapabilecek güce sahip yazılardır. Nefret dahi içerse unutulmamalıdır ki nefret içinde, sevgi ve aşk barındıran bir duygudur.
Sevgili sevgilim,
iyki hayatıma beni bütün iknaların sonucunda girmişsin.senle olmak çok güzel.inşallah seni hep severim.yani birşeylerine takılıp senden soğumam.biz çok güzel yakışıyoruz. bazen korkuyorum seni kaybetmekten. senden müthiş bir güç alıyorum ve inşallah seninle en yakın zamanda da evleniriz tek dileğim bu. yüzük taksakta yeterli.
damarımda alkol gezerken görmek istemediğim sol frame hedelerinden biridir. durduramıyorum kendimi yine.
sevgilim demek çok mühimdi senin için.
söyle diye her boku yemiştim halbuki. yok dedin. inatçısın ya. illa kırıp gireceğim duvarlarından içeri. duvar duvar değil sur sanki. gücüm kalmamıştı artık. pes edecekken çıktı o kelime ağzından. hiçbir şeye bu kadar sevinmemiştim hayatımda. nasıl bir etkiydi. kaldım öylece hatırlıyor musun? gülümsemen vardı bir de üstüne. sanki bile bile yapılmış bir şey. sanki inadına...
gülümseyebildim nihayet. gözlerine bakabildim. sustuğundaysa bulutlar habercisiydi yağmurun. o anlıktı dedin. evet başardım her saniye söylemek zorunda kaldın. ama o ilki. ilki unutulmaz...
sevgilim dediklerini anlatırdın bana. gözlerine bakıp nasıl içten söylediğini. sonra nasıl acı çektirdiklerini. arkadaştın tabi. her an yanındayım diyen bir arkadaş. imkansızdın. düşünsene sadece sıradan olabilirdin benim için güya. ama sevgilim dedirttim sana. aşkım, canım, bebeğim e biten insanlar seyrederken çıkardı o kelime dudaklarından. şimdi imkansız değilsin. her şeyinle benimsin dedim. vazgeçmedim dedim.
öyle kolay mı sandın gitmek
sobaları yakan biziz bak
evlerde bekleyen her kadın benim
asılan çamaşırlar hep bizim
artık
gidenler hariç
her erkek sensin.
derin bir mutsuzluğa kulaç atıyorum bu aralar. sorumlusu da sen değilsin benim üstelik. sen doğru olanı yaptın, o içinde yaşadığım pembe dünyadan çıkardın beni, yolun sonuna geliyoruz artık konuşmalıyız bunları dedin. haklıydın, görmezden geldiğimiz, göz ardı ettiğimiz, umursamadığımız önemli sorunlarımız vardı bizim ama biz 3,5 sene bunları görmezden gelmiştik. şimdi gelemiyorduk, çünkü okulumuz bitmek üzereydi ve artık ikimizin ailesi de haberdardı durumdan. aile, ailelerimiz. ikimizinde asla vazgeçemeyeceği, çok değer verdiği insanlar şimdi ilişkimizdeki en büyük soru işaretlerini oluşturuyordu. sizinkiler a'cı, bizimkiler b'ci. senin baban, benim ise annem farklı kutuplarda, farklı ideolojilerle, ve 2 si de vatanı için uğraşıyordu. bilmiyor muyduk bunu, biliyorduk hemde en başından. ama hayat lay lay lom, çiçekler böcekler,başımızda kavak yelleri, kim takardı ki bunları. oysa şimdi baban sana "iyi düşün oğlum" diyordu. annemse bana, sanırım benim yüzümden seni kabul etmeyecekler diyordu. hem anlaşabilcek misiniz ki siz diyordu baban, siz de farklı siyasi görüşlere sahipsiniz. ama bilmiyordu ki biz bu sayede öğrenmiştik karşımızdaki insanın görüşü ne kadar farklı olursa olsun dinlemeyi, saygı göstermeyi.
şimdi korkuyorum. korkuyorum çünkü bana dedin ki, babam bir yerlere gelmeye çalışıyor, ama annenin a'cı olduğu duyulursa, bu babamın kariyeri için iyi olmayabilir. ama en vurucusu şu oldu; aynı şey benim için de geçerli, kendi çevremi oluşturmak için o kadar uğraşıyorum bende.
o kadar üzüldüm ki içimden başlarım senin çevrene bile diyemedim. aklıma türk filmlerinde parayı,sevgililerine tercih eden kötü karakterler geldi. kuzey güney deki, yalaka güney filan. evet dedim içimden, sanırım ileride başbakan olabilmek adına şuan terk ediliyorum.
sonra beni çok sevdiğini, herşeyi aşacağımızı,bunların çözülemeyecek sorunlar olmadığından bahsettin. 2 laf arasında annemin siyasetten elini eteğini çekmeyi düşünüp düşünmediğini de sordun ama tabi.
bilmiyorum 2 gün öncesine kadar aklıma gelmeyen şeyler şuan beynimi kemiriyor. ben sana herşeyden çok güveniyordum, kendimden bile. ama şimdi korkuyorum. babanın aklını çelmesinden, babanın istediği gibi uzun uzun düşünüp karar vermenden. kısacası babandan korkuyorum herhalde. çünkü herkes benim annem gibi anlayışlı olamıyor. onun için tek önemli olan benim nasıl mutlu olduğum. ne kariyerini, ne de itibarını düşünür, o sadece ben mutlu olayım ister. oysa baban.. tamam hadi o düşünsün, ya sen?..3,5 yıl sonra artık, gelecek planlarının önünde bi engel mi oldum?..senin bitanen, herşeyinken şimdi kariyerin için önündeki engel miyim?
şu yazıyı okusan muhtemelen bana saçmaladığımı, benden vazgeçmeyeceğini sölersin ve ben yine sana inanırım. inanınırım çünkü seni çok sevdiğim için inanmak isterim.
ama hiçbirşeyi yaşamadan göremeyeceğiz değil mi?..bu hikayenin sonu nasıl bitecek yaşamadan bilemeyeceğiz.
"ne zaman düşecekse karanlık üzerimize,
düşsün bir bulutun gölgesi gibi.
serinlikle birlikte bir çadır kuralım,
ateşe hakiki bir çay koyalım,
kenti unutanlardan olalım." *
