ümit etmeden umut etmeden nasıl yaşayabilirdi insan. hayatta hemen ilk zorlukta nasıl tükenebilirdi bu kadar insanlar. hayır tabii ki düşenemiyoruz bile. çünkü hayatın zorluklarıyla mücadele etmeden kaçanlara kimsenin saygısı olmazdı ve olmuyor da.
elektrikler kesildi, normalde aşırı korkarım bu durumdan sözlükte denk gelenler olmuştur seri entry girmiştim karanlığı fark etmemek için. az önce de gitti korkmuyorum bu sefer, hatta çıktım evin damına uzanıyorum gökyüzüne falan bakıyorum her yer karanlık olduğu için yıldızlar acayip görünüyor neyse biraz romantik anlar yasayayım. hadi byy.
edit: bu kadar aksiyon yeter sesler gelmeye başladı aşağı iniyim.
oturduğum yer beşiktaş sahile yakın olduğundan sürekli gemilerin çıkardığı o korna gibi şeyi -adını bilmiyorum evet- duyuyorum sürekli. hayatım boyunca sevdiğim tek bir hanım oldu kendisiyle ilk orda buluşmuştuk. duygusal şeylere pek takılmam ama bu sanki nispet gibi geliyor. ekimde 3 yıl olacaktı ama olamayacak.
dolar 7 lira olmuş, nasıl küfür edeceğimi şaşırmış vaziyetteyim.
saksodan ağzının çeperi erimiş köpekler hala facebook'ta instagram'da a4 kağıdından dolarlarını yakıyor mu?
onlar bile türk lirasından daha yüksek şu an.
Bu dünya gerçekten çok kötü bı yer her şeyin bı sonu var ve acı helede sevdiklerinizi kaybettiği nizde "ben niye yaşıyorum" diyorsun ya içinden çok acı şeyler yaşıyoruz ama yinede yaşıyoruz unutmaya çalışıyoruz olmuyor.bilemedim evet mutlu anlar da yaşıyoruz ama çok kısa sürüyor.lafin kısası bu dünya iyi bı yer değil onu söylemek istiyorum. vesselam...
Etrafa çöp atmayı kesin. Hayvanları sevmekle kalmayın onlara yardım edin. Çocuklara güler yüz gösterin yaşlılara yardım edin. Bunlar size bişey kaybettirmez. Ha birde ağaçları tekmelemeyin dallarını çekmeyin deli misiniz kardeşim.
