sözlükte fark ettiğim bir şey var. uzun zaman önce dikkatimi çekmişti ama son zamanlarda fazlasıyla bokunu çıkardınız. sözüm bilhassa erkeklere.
sizin gibi kaba ve ruh hastası olmayan kim varsa çoğuna meriç diyorsunuz. ne istiyorsunuz? herkes sizin gibi kaba olup ahkam mı kessin. eminim ki gerçek dünyanızda o kadar silik karakterlersiniz ki burada diğer insanlara kininizi kusuyorsunuz. şu meriç yaftasını en azından gördüğünüz her erkeğe yapıştırmayın. adamlar sizin gibi kaosla beslenmiyorsa onların suçu ne. adamları öyle korkutmuşsunuz ki yazık be. kaldı ki çoğunuz gizli meriçlersiniz. hadi yallah.
n: bu başlığa gelen bir mesaja istinaden karalıyorum. evet.
Tonla içimde tuttuğum o kadar çok duygum düşüncelerim var ki bir gün çok fena patlayacagim. hayatımda hiç bu kadar can sıkıntısı, iç daralması hayattan zerre keyif almama yaşamadım. Ölsem de kurtulsam moduna bile girdim o derece berbat haldeyim. Çıkamıyorum bu girdaptan.
barış bıçakçı "bizim büyük çaresizliğimiz" kitabında der ki;
"Martın sonlarında bir akşam, odasına gitme zamanı geldiğinde yine sessizce koltuğundan kalkmış, "Biraz yürüyelim mi?" diye sormuştu. Tindersticks'in "Let's Pretend"i çalıyordu. Önerisine sevinmiştim ama güzelim şarkıyı dinlemeden kalktığı için de sinirlenmiştim. Şarkının bitmesini beklemiş, sana bir not yazmıştım: "Bu kız kemanları duymuyor! Yemeğe girişme, lahmacun alıyoruz!"
işte o kemanları duymakla duymadan yaşamak arasındaki şey; koca bir hayat farkı.
Bazen Ölmek istiyor insan, Belki de sık sık... sevipte sevilmediği bu dünyada geride hiçbir şey bırakmadan göçmek... Ne mutlu bu dünyaya hiç gelmemiş olana.
