30 yaşına dayandık her geçen gün hayallerimi umutlarımı sevdiğim şeyleri yapmak istediğim şeyleri içinde bulunduğum her an mutlu olduğum şeyleri yaptırmamaya soğutmaya çalıştı bu şehir ve çevremdeki insanlar.
Geçen yıllara dönüp baktığımda fark ettiğim, elimde olan tek şey rutin olması gereken şeyleri herkesin istediği çizgiye yanaştırmaya çalışan boktan bi anlamsız savaş içerisinde olduğumu gördüm ki bu bir çoğumuz için geçerli. Sanırım bundan sonrası için aynı mücadelenin içinde olmama konusunda kendimle hemfikirim artık. Ya yol bitecek yada yepyeni bir hayat başlayacak.
