Birinci sınıfta ilk bitirdiğim kitaptı. O kadar uzun gelmişti ki sürekli daha kaç sayfa var diye hesaplar, sinsi sinsi kendimle gurur duyardım vay be ne okuyorum arkadaş diye. 32 sayfaydı kendisi. Sonra da bereketi kaçar diye sayfa sayısına bakmayı bıraktım, prensip olarak yaniasdfg.
biri de kuran yazmış. tefsir veya meal okuduysan ne ala. arapça bilerek okuduysan ne ala. he ama gül bite bülbül öte misali lambur lumbur okuduysan etiketi takıyorum: (bkz: yobaz)
nıckımdende anlasılacagı uzere yüzüklerin efendisidir. bin küsür sayfaydı okula gıderken yanımda götürdüğümde garip bakıslar altında kalmanın verdiği hıssı iyi bilirim.
