Keşke hergün böyle olsa dedirtir insana.
Hoca gelir kendini tanıt der, yemekhanede yeni kayıtlar için güzel yemek, gıcır gıcır kitaplar ve daha nicesi amavelakin sonraki gün matematikçi haydar girer sokar sana kümeleri ve bağırır bu da mı gol değil? Diye
Okul uzaktı mal gibi trafiği hesaba katmadığım için geç kalmıştım. Gerçi hoca neyim de yoktu. Sınıfa girdim herkes tip tip bana bakıyordu. Boş boş bu hoca sıkıntılı muhabbeti yaptık bebelerle.
6 yıl geçti be üzerinden fazla net olmasada hatırladıklarım:
- neredeyse herkesin benden uzun olması.
-Acayip acayip tiplerin olması.
-Can sıkıntısından patlamam.
-Daha ilk günden bitse de gitsek moduna bağlamıştım.
Daha Okulun kapısından girerken üni planları kuran biri olarak salak bi iç ses tonuyla "bekle beni Eskişehir az kaldı" demiştim. Bok az kaldı bok. Yanlışlıkla o kadar çok çalışmışım ki puanım nereyi tutuyorsa oraya gidicem diye diye istanbul'u kazandım.
işte sen bekle be Eskişehir, belki birgün gezmeye gelirim artıkzdmfm.
Sınıfta zorla şarkı söylettirmişlerdi sonra diğer sınıftakiler de gelince hocalar kavga var sanıp benle beraber 5 kişiyi disipline göndermişlerdi. Hayır o kadar mı kötü ses var yav. Madem öyle neden bu işten para kazanıyorum..
(bkz: ego kastım evet)
(bkz: ceza almadım şükür ki)
(bkz: o manyak lisede son senem)
Ortaokulu da aynı okulda okuduğum için çok da fazla bir problem olmamıştır. Her şeye rağmen sanki güzeldi be. Bir de Lise 1 değil ama lise 2'nin ilk gününü hiç unutmam ya da ilk haftası 11 Eylül'e denk gelmişti. Bayağı ürkmüştük tabi olanlardan.
