efkarla yazmaya başlarken, aslında bugün fena değilim der gibi olduğumda, 'hadi ordan kimi kandırıyorsun ki' diye iç karışıklığa sebebiyet verecek kadar değişken olan durumdur.
nedensizce bir parçamı katlediyorum. bunun sonu pek hoş olmayacak gibi. sezgilerim yalvarıyor: "hey dur!"
bazen geçtiğini sanıyorum, bi tur daha başlıyor.
yahu düşündüm de ne yapsam ne yapsam şu sıkıntıyı paylaşsam.dedim canım sözlük duyar beni. anlar belki.
yazarların anlık psikolojik durumları.
benimki; herşey gayet iyiye giderken birden tersine dönen dünya sonucunda kötüye giden durumlardan ziyade olumlu bir yaklaşım için umut kapısı açılmış olmasının verdiği iki arada bir deredelik.
