3 yaşındaydım; serçe parmağımı pencereye kıstırdım. dikiş attılar.
6 yaşındaydım; yurtdışında yaşıyordum o zamanlar. çocuğun biri aldı eline kaldırım taşını, kafama atarsın atamazsın, atarsın atamazsın iddaalışıyorum. Atamadı. Ben kazandım iddaayı. elinden düşürdü. Kafama. Dikiş attılar.
twu years later... boğulma tehlikesi geçirdim. fransız turistin biri kurtardı. O zamanlar suni teneffüs bugünkü kadar popüler olmadığı için ilk öpüşme deneyimimi kaçırmış oldum.
çocukken değil gayet eşek kadarken başıma geldi sözlük.babam oruç tutar çokda asabi olur.günlerden bir gün babam oruç ve sevgili imam engin saati geldiği halde ezanı okumadı.bende balkona caminin minaresini gözetleme göreviyle gönderldm.gitgel olmasın diyede trabzana oturdum enginin keyfini bekliyorum.aynı dertten muzdarp arkadaşım ezgi de camda şiişşt japon ne yapıyorsun dedi.arkamı döndümm ve bir çığlık japonnnn gözümü açtım arabadayız babam orucunu açamamış ayağımda bir sancı hastane yollarındayız sonuç ayak kırık baba orucunu açamaz son sınıfta ayağını kıran japon bir ay okula gdemez sene sonuna kadar paşalar gibi okula gider iyi kazandım ha ben valla.
ben tam anlamıyla salak bir çocuktum. ciddi problemlerim olduğunu düşünüyorum. salıncak demirine kafamı sokmuştum ve o korkuyu bilemezsiniz, kafam orda kalabilirdi. dakikalarca çıkaramadım. ve ağlamaktan ölmüştüm diyebilirim. yani salıncağın ne için kullanıldığını anlayamamış gerizekalı bir çocuktum. bide ablamı sırtıma alıp taşırdım ve bu en sevdiğim oyundu. çok büyük bir iş yaptığımı ve süper bir oyun çıkardığımı düşünürdüm. bikere düştük ve benim omzum çıktı. anladım ki bu oyunda bir sorun vardı, oyun gibi değildi bu. zararlıydı. Ama kafam yine basmadı ve sonra 'Kölecilik' diye bir oyun çıkardım ve oyunda nedense hep ben ablamın kölesi oluyordum.yine bi sorun vardı evet ama ozaman anlayamadım tabi. ama şimdi anlıyorum ki gerçekten dünyanın en gerizekalı oyun oynayan çocuğuydum ben. buna eminim!
saklambaç oynarken sakın ola samanların içine saklanmayın. sonra ebe olan kişi samanların içinden gelen sesten korkup sizinde taşla kafanızı ikiye ayırabilir.
henüz dört yaşındayım.
tabiri caizse misafirliğe gidelim diye babamın kafasını s*ktim. o kadar azimli bir çocuğum yani.
neyse çıktık yola. ben kuruldum arabama efenim. babam sürüyor çocuk arabamı da. şansımıza o gün de epey bir yağmur yağıyor, yollar da çamur deryası.
babam arabayı sürerken arabanın tekerleği bir taşa takılıyor hoop uçuyorum çamurların içerisine.
yalnız göt korkusundan babamın hatası olduğu halde usulca hemen kalkıp hiçbir şey olmamış gibi yerime oturuyorum.
bazen çocukken değil, bebekken başa gelen kazalardır.
bir gün bebeğiz yine, yeni yürüyoruz ya bir havalar falan, sen yürü yürü dengeyi kaybet masanın o şeytan gözlü sivri köşesine bodoslama dal iyi mi? sol gözün yaklaşık 3-4 santim yanında koca bir yarık. akabinde doktor, iğne, dikiş. anısı hala durur o gözün yanında, scarface misali.
terliğini delerek ayağa batan paslı çivi; birgün öncesi vurulan tetanoz aşısı kurtarmıştı.
bisikletle giderken fren tutmuyo diye kendimi kaldırıma atmıştım dizimde hala izleri var.
en trajikomiğiyse kapının önünde oynarken kadının tekinin alıp beni kayıp bu çocuk diye karakola götürülmem olmuştu. kaza ile oldu bu da.
yalnız annemin kadına attığı tokat kaza değildi.
çocukça davranışlar sonucu başa gelmiş kazalardır. kuzenimle birlikte babaannemin evinin arka bahçesinde gezinirken bisiklet tekerleği bulmuştuk. önce ben gördüğüm için hemen koşuğ almıştım. direksiyon olarak kullanacaktım araba sürdüğümü hayal ederek. sonra kuzenim ona vermemi söyledi. ben verir miyim. kaçtım hemen. o da yerden bir çubuk aldı ve bana attı. nasıl denk geldiğini hatırlamıyorum ama sonrasında çubuk gözüm ve burnumun arasındaki kemiğe girdi. yarılmadım tabi ki ama o kaza bende haç işareti şeklinde bir iz bıraktı. sonra lisede benim devşirme olduğumu düşünen tipler çıkmıştı bu yüzden. hala hatırladıkça hem ürkerim hem gülerim.
yengenin oturduğu sandalyenin arkasına tırmanmak ve o aniden kalkınca sandalyenin üzerinize düşmesiyle vidasının kaşınızı yarması. ve sol kaşın ortasında hala o izi taşımak.
annemin yaptığı sıcacık bi tencere çorbayı sandalyenin üstüne çıkıp üfleye üfleye soğutmaya çalıştım ama elimin destek aldığım yerden kayması sonucu kafamın kaynar çorbanın içine girmesiyle soğutma işlemi son buldu.
ehemm. yaklaşık 6 yaşında olmalıyım. bir zamanlar 4 tekerlekli olan bisikletimin arkadan 2 tekerini zar zor da olsa babamın sayesinde koparıp attık. çünkü büyüdüm artık 2 teker kullanabilirim*.
neyse işte bisikleti 2 teker görünce bi dötü de kalkıveriyor o yaşta veletin. çıktım evden büyük bi çocuk olarak 2 tekerleği evin bodrumuna hapsettiğim mavi bisikletimi kalan 2 büyük tekeriyle kullanmaya çıktım. annem de koşturuyor peşimden acıktın gir artık eve yemek ye falan... büyüdüm ya hani ver dedim anne bisiklette yerim annem olmaz yavrum düşersin dediyse de kocaman çocuk verdim kararımı bir elimde peynir ekmek bir elimde kocaman elma çıktım yola. evin önü de yokuş böyle hafiften. bir salmışım kendimi senin neyine be çocuk. gurur ya ne ekmeği atarım ne elmayı. hızlandıkça hızlandı frenlere de basamıyorum elmayla ekmek düşmesin... sen o hızla gir karşı apartmanın mermer güzelim merdivenine. gözümü bir açtım elma bir yerde ekmek bir yerde bisiklet uçmuş başka yerde... bir baktım kıyafetlerim kan bastım çığlığı. * kocaman çocuk annesine kafa tutup çıktı ilk kazada anne diye yırttı ortalığı.** sonrasını da hatırlamıyorum zaten... kafamı kırmışım dikiş falan atıldı* hala gülüyorum açgözlü halime...işte böyle sözlük.
(bkz: siz siz olun annenizin sözünden hiç çıkmayın)
öyle kolay kolay kocaman çocuk olunmuyormuş anladım ben de...*
üç metre yüksekten betona atladım diye bir yalan uydurup ağabeye, hadi şimdi atla o zaman denilince mecburen atlamak zorunda kalınıp da ayağını kıran ben. 10 yaşındaydım sanırım. ağabey de 16 yaşında.
dolu bir piknik tüpünün başınızın üzerine şiddetle çarpmasıdır. olay şöyle gerçekleşir; annesi tarafından tüpçüye yollanan komşu çocuğu tüpü doldurtmuş, dolu tüpü zar zor taşımaya çalışarak evine doğru yürümektedir, işgüzar abi çocukla dalga geçer; <oğlum nasıl erkeksin sen küçücük tüpü taşıyamıyorsun> diye, sonra iddialaşmalar falan, abi der işte ben onu tek elimle havaya kaldırırım, masum küçük kardeş de (bkz: ben) kaldırımda oturmuş onları izlemektedir, abi gaza gelerek tüpü tek eliyle ve bir hamlede havaya kaldırıverir, tüpü masum küçük kardeşin kafasına indirene kadar herşey güzeldir aslında, sonrasında ise karanlık ve samanyolu tabii..
bi battabiye yüzünden kaşımın yarılması.olay şöyle oluyor battaniyemden ayrılamıyan ben.araba duruyo ama kapısı açık bu sırada battaniye aşağı düşüyo bende battaniyenin peşinden aşşağı tabiki.çeşmenin kenarına kaşım yarılıo.dikiş izleri hala bulunmaktadır.
tam hatırlamıyorum ama 3.sınıf öğrencisiyim maç yapıyoruz faul oldu.Baraja geçecek cengaver aranıyor.Tabiki artislik diz boyu.Geçiyorum yanıma birini de alıp baraja.Hayvanın biri tüm gücüyle vuruyor topa.
sonuç : sağ kol kırık 1 ay sahalardan uzak kalıyorum daha da top oynamam diyorum alçı çıkar çıkmaz tekrar başlıyorum.
3 sene sonra 6.sınıfa giderken yine bir artislik hareket kütt yerdeyim.
sonuç : sol kol kırık
bisikletle akla gelebilecek bir çok kaza tipini gerçekleştirdim ama 5 yaşlarımdayken pinokyo bisikletimle yaptığım kaza en unutulmazıdır içlerinde;
bir gün pikniğe yüksek bir yer olan hıdırlığa gittik. buranın arka tarafında dümdüz bir yokuş aşağı yol var bisiklet için biçilmiş kaftan neyse arkadaşla aşağı kim daha önce inecek yarışı yapıyoruz. ben baştım önce başladım tam hızlanmaya başladık karşıdan gelen 124 yanımızdan geçerken bir çakıl attı ben de refleks olarak suratımı kapadım o anda olanlar oldu çenemin üzerinde 5 6 metre kadar sürüklendim ve çenemden başlayarak dizlerime kadar ön tarafımda çizilmemiş yerim kalmadı.
