sağlık sorunum vardı. tahlillerim iyi çıktı. günlerdir kurduğum ölüm senaryoları kayboldu kafamdan.
bankada, ortaokulda hayran olduğum ve onun gibi türkçe öğretmeni olmayı istediğim, bende anısı olan öğretmenimi gördüm. duygusal ve aynı zamanda çok mutlu bir andı benim için. sanki o kadar sene geçmemiş, dün bana ödev vermiş bugün onun hakkında konuşuyor gibiydik. öğrencilerinde iz bırakan bütün öğretmenlerimize saygı ve sevgiler.
bazı arkadaşlıkların, neler yaşandığı önemli olmadan, çok değerli olduğunu ve hayatımda böyle arkadaşım olduğunu farkettim. sarıldım ona ve ne kadar sevdiğimi söyledim.
ve bazı şeylerin değerini anlamış olduğum için kendimi takdir edip, uzanıp kendi yanaklarımdan öptüm.
Grup arkadaşım var bi tane. iki hafta önce Whatsapptan neredesiniz yazmaya utanıp başka bir arkadaşımdan sorması için rica ederken -sorulan arkadaş sipidi bak o çocuk utanıyo kollayın ha unutmayın sağda solda da dedi- artık hiç sormadan sınıfta yanıma oturup muhabbet açabiliyor.
Isteyince sıcakkanlı olabiliyorum galiba ^^ bi de ben insanların yanında gerilirken birilerinin benim yanımda gerilmediğini görmek güzel. Yaşadığını yaşatmama meselesi.
Bi de yarın abiş geliyor ^^ Haftasonu da kalacak. Oley oley oley!!!
