Grup arkadaşım var bi tane. iki hafta önce Whatsapptan neredesiniz yazmaya utanıp başka bir arkadaşımdan sorması için rica ederken -sorulan arkadaş sipidi bak o çocuk utanıyo kollayın ha unutmayın sağda solda da dedi- artık hiç sormadan sınıfta yanıma oturup muhabbet açabiliyor.
Isteyince sıcakkanlı olabiliyorum galiba ^^ bi de ben insanların yanında gerilirken birilerinin benim yanımda gerilmediğini görmek güzel. Yaşadığını yaşatmama meselesi.
Bi de yarın abiş geliyor ^^ Haftasonu da kalacak. Oley oley oley!!!
sağlık sorunum vardı. tahlillerim iyi çıktı. günlerdir kurduğum ölüm senaryoları kayboldu kafamdan.
bankada, ortaokulda hayran olduğum ve onun gibi türkçe öğretmeni olmayı istediğim, bende anısı olan öğretmenimi gördüm. duygusal ve aynı zamanda çok mutlu bir andı benim için. sanki o kadar sene geçmemiş, dün bana ödev vermiş bugün onun hakkında konuşuyor gibiydik. öğrencilerinde iz bırakan bütün öğretmenlerimize saygı ve sevgiler.
bazı arkadaşlıkların, neler yaşandığı önemli olmadan, çok değerli olduğunu ve hayatımda böyle arkadaşım olduğunu farkettim. sarıldım ona ve ne kadar sevdiğimi söyledim.
ve bazı şeylerin değerini anlamış olduğum için kendimi takdir edip, uzanıp kendi yanaklarımdan öptüm.
Uzum zamandır görmediğim bir arkadaşımla buluşmam,
O arkadaşımdan aldığım hediye,
Bir ay sonra oynayacağımız tiyatro oyunu için aldığım aksesuarlar, bakıp bakıp gülüyorum.
Bundan birkaç sene evvel sosyal medyadan bir kıza yazmıştım. Benden 5 yaş küçükmüş. Kız lise 1de ben üni 1deydim. Kendime de kızıyom 9. Sınıftaki bi kıza ne yazıyon amk. Diyelim buluşcaksınız çocuk parkına mı gitceğiniz.
Neyse işte. Kız bugün aklıma geldi de bi instagramına bakayım dedim. Acayip kilo almış. Kızın kilo alması çökmesi falan beni bayağı bi mutlu etti. Artık kendim ilerleyemediğim için başkalarının gerilemesiznden zevk alıyorum.
