uzun uzun yazmanin bir alemi yok aslında ama madem ki yazariz bir kaç bu konu hakkında bir kelime karalamamiz gerekir. şimdi sol frame baktiğimda söyle istahla beyinsel süzgecten gecirdiğim fikirlerimi, yahut kuru kitabi bilgileri ekrana naks etmek pek içimden gelmemektedir.
belki de bunun nedeni 5. karbon kopya brukerciklarin dolusmasi, yahut fikir özgürlüğü altinda dallamalik ve zibidilik yapanlarin sayica cok olmasidir. üstüne üstlük tv'de, gazetede bilumum kitlesel iletişim araclarinda tartisilan ota boka da faydasi olmayan tartişmalarin burda yansimasi yahut amigoculugunun yapilmasidir.
ne yazik ki cogunluk düsünce ve fikir kirintisi bile olmayan, sadece yazmak için yazmak laf olsun torba dolsun mantelitesinden meydana geldiği için her kavramin içini bosaltmaya bayildiği için bu yazar sifati seda sayan show gibi koflasmakta ve üstüne üstlük eserlerin ön plana değil de sahsiyetlerin ve politik inanclarin ön plana cikartildiği bir merada yazar sifati yerine lübürütüf sifatini kullanmayi tercih etmektedir. - bakin pek bu arada futbol muhabbetine tezek atmadim-
sözümüzün özü beygir iyi oldumu iyi saman verilir. ama beygir traş ise en adi saman bile israf olur., binaenayleh yazı anlayan için yazilir der entryimi noktalarim.
bir başlığı tanımlarken, onun bir başlık olduğunu farkedemeyeceğimiz kadar salak olduğumuz şeklinde bir psikopatlığa bürünerek, cümlelerini "vıdı vıdı vıdı başlık!*; vıcı vıcıc vıcıcı dediğim* başlık!*; bilmemneleri bilmemnelere bilmemne yaptığını düşündüğüm* başlık!*" şekillerde bitiren insanlardır bunlar.
ha bir de, cümleleri böyle üç nokta(...) ile bitirince daha bir duygusal, daha bir düşünceli, daha bir aydın oldukları gibi bir fanteziye de sahiptirler.
