cenab-ı hakk tarafından verilen çok güzel yetenekleri vardı. sesi olsun, gitarı kullanma kabiliyeti olsun, söz yazma olsun gerçekten üstün meziyetleri vardı. hayatını kaybetmiş biri hakkında kötü şey söylenmez tabi de, bu kadar nimet ve güzellik içinde ölümü tercih etmesi (kendi isteğiyle) çok büyük bir yanılgı.
acaba atlarken aklından evi barkı olmayanlar geçmedi mi? ya da hastane köşesinde sağlığından olmuş yaşlı, bizim kolayca aldığımız tek nefesi çok zorlukla alan insanlar? ufacık yaşından beri kan vermekten, serum yemekten vücudu süzgece dönmüş çocuklar? parkta arkadaşları oynarken o evinin camından bir olmayan koluna bacağına sonra camdan oynayan arkadaşlarına bakan çocuk? evladına bir lokma ekmek bulabilmek için kışın soğuğunda ayaz yiyen anne baba? hiç bunlar geçmedi mi acaba onun aklından? ne büyük derdi vardı acaba? ne büyük sıkıntısı vardı onu boğazın köprüsünden azgın derin sulara atlayacak kadar delirten? bari burada mutlu olmadı, diğer dünyasını da hiç etti. ne diyelim, allah affetsin.
intiharı sonrası şok olduğum, ülkemizde ki en iyi gitaristlerden biriydi. Son albümü ve intihar şekli herşeyi açıklayan ölünce değeri anlaşılan kişilerdendir.
önce benimle uçmak ister misiniz diye sordu, cevap veren çıkmadı... sonra kurtarın beni bu alemden dedi, elini tutan olmadı... sadece sizin olmak istedim şu dünyada dedi, kıymetini bilemedik... oyuncak dünya..bu oyun çok kolay sizde oynayın dedi, oynayamadık... gelin ve bulun beni dedi, aramaya çıkanı olmadı... ... istanbula aidim dedi... benden bir uyumsuz yaratmayı nasıl başardınız dedi, benden sizden biri yaratmayı nasıl başardınız dedi.. ve en son olarak yaşamak istemem artık aranızda dedi... biz onun dediklerini anlamadık ama onun daha çok anlatacakları vardı... ruhun huzur bulsun üstad galiba yeni yeni anlıyoruz seni.
şu an yaşasaydı blues müziği türkiyede çok farklı bir yerde olurdu, blues jazz tarzı türk gitaristler bu adama genelde üstad diye hitap eder, belgeseli vardır izlenmelidir. o amk bazı salakları metalci falan demişte yok öyle bi şey amınakodumn salakları babadan oğula nesil bunlar bi bok bilmeden yorum yapıyorlar.
canım ne zaman sıkkın olsa, moralim ne zaman bozuk olsa dinleyip huzur bulduğum müzisyen, adam. bir insanın hem sesi hem attığı sololar, başka bir insanın içine bu kadar işler mi? yavuz çetin'in sesi ve soloları işliyor. seviyorum, dinleniyorum dinlerken ve tekrar seviyorum.
yazılabilecek en güzel sözleri yazan, en güzel şekilde o sözleri söyleyen ve gitarını sözlerle uyumlu konuşturan adam, güzel uyu be.
2 yıl önce bugün "rock düşkünü" arkadaşımın ısrarıyla siyahlara bürünüp anma gecesine katılmıştım. Taksim' de bir mekanın teras katında gerçekleşmişti. Merve diye bi hatun şarkılarını seslendirdi falan hayatımda bu kadar sıkıldığımı hatırlamıyorum. Tamam iyi hoş şarkıları var da bu kadar abartılması da tuhaf geliyor bana. Özetle nur içinde yatsın.
gitarist olarak efsanedir lakin sesi yerlerde sürünür.
öldü diye duygusallığın alemi yok hepimizin gideceği yer orası.
gerçi öncesinde bir kaç bin kez daha metrobüs yolu gözüküyor bana.
