bayramda eve gelen misafir çocuğu yaramazlık yapmaktadır. yapma etmeler işe yaramaz. çocuk en son yerdeki ucu kalkmış parkeyi sökmeye çalışırken babam dayanamaz patlar:
evde ablamın evlenme mevzuları vardır. daha çocuğum o zaman. işte ne kadar önemli bir konuysa (artık düğünü ne zaman yapalım mı, verelim vermeyelim mi, şu kadar bilezik mi isteyelim vs) çok hararetli geçmektedir.
tabi babamdan daha fazla ve etkin olarak annem konuşur. babam da patlar en sonunda. elini kemerine götürerek çözmeye başlar ve:
-al hanım al amına koyim, sen giy bunu.
Eve çeri domates diye adlandırılan küçük domateslerden alınmıştır. Anne kişisi domatesleri kahvaltıya doğrayıp koymaktadır. Baba kişisi en sonunda isyan eder:
(baba kişisi: B, anne kişisi: A)
B: Şu domatesleri doğrama, zaten küçücük!
A: Senin ağzın büyük. Doğramayınca ağzımda döndüremiyorum domatesleri.
B: Ağzına katmadan önce döndür o zaman.
5-6 yaşlarındayım, elektronik eşyalara merak had safhada. Sürekli evdeki bir şeyleri söküp benzerlerini yapmaya çalışıyorum. O zamanlar beyaz bir şahinimiz vardı. Babam arabaya yeni hoparlör taktırmışır.
- baba şu yeni hoparlörleri söküyüm mü? Bakalım aynısını yapabilecek miyim?
+ bi de ben seni söküyüm bakalım aynısını yapabilecek miyim?
- !?!?!?
