Sadece not bırakırdim. Söyleyemediklerimi, içimde kalanları. Hepsini her şeyi yazardım. Sonuna da hadi şimdi gidin benim için bol bol ağlayin yazardim*
muhtemelen yüzyılın katliamını gerçeklestirirdim. sadece bana degil, kime olursa olsun agır acılar çektirmis insanlar bugun çok acı sekilde can verirlerdi.
yapmama nedenim, tek korkum sicil, ve hapis.
not: Dürüst oldugumda insanları korkuttugum da ayrı bir gerçek iste.
sevdiklerimden, kırdıklarımdan, üzdüklerimden birer birer helallik ister, geriye kalan zamanımın bir kısmını ailemle artanını da tövbe ve duayla geçirirdim.
bir an yutkunmama sebep olmuş başlık. öleceğim evet, ahiret gününe inanan müslümanlardanım evet..
lakin;
bir daha cumartesi kahvaltısı yok,
amaçsız televizyonun başında zapping yapmak yok,
sevdiğin bir kitabın kargodan gelmesini beklemek yok,
boş boş sokakları dolaşmak yok,
fenerbahçe'nin maç sonucunu göz ucuyla tv ekranında takip etmek yok,
öğle yemeği üzerine içilen tatlı bir kahve yok,
ufaklıkla akşam evde yakalamacılık oynamak yok,
hanımla balkonda çay sohbetleri yok,
ay sonu maaşı beklemek yok,
sevdiğim bir dostla telefonda muhabbet yok,
rafet el roman şarkıları yok,
her seferinde kendime tutulmak için verilen sözler yok,
sınavlarda telaş içinde bir boş kağıt daha istemek yok,
stephen king kitabı okurken not tutmak yok,
salı hariç her gün zevkle engin ardıç okumak yok,
...
