anneyi saçma sapan bir şey yüzünden üzmektir. o andan sonraki annenin bakışı eritir insanı. o bakış karşısında en yakındaki objeyle acıtmak istersiniz canınızı. hele ki o en değerli varlık bu dünyadan göçüp gitmişse ömür boyu içinizde yaşayan bir derde dönüşür o lanet anı. keşkeler bırakmaz peşinizi.
hayır hepsini yaparken gayet hoş, mutlu edici şeyler.
misal, bardasın. karşında dünyanın 8. harikası var. çocuk kalktı geldi masana. naabıcan? sohbet muhabbet bi yere kadar adamın amacı belli. e senin içinde güzel bi fikir. öpücük yiyicik gayet mutlu bir çift oluveriyorsunuz.
ya sonra? ertesi gece var ya ertesi gece, yaptığından pişman olmalar, utanmalar, yerin dibine girmeler... hani orda çocuğu tavlıycam diye taklalar atan sen değil miydin? ne pişman oluyosun? diymi ama.
sonra gaza gelmek var. alkol etkisiyle ya da yapı olarak bi şekilde her konuda gaza geliyoruz. sonrası rezillik tabii ki.
biri bana bunu açıklasın sözlük. yapmaktan keyif aldığımız şeyler neden sonradan pişmanlık getirir ha?
