Şu an yaşadığım durum. Sevgilisiyle görüyorum milleti kampüste. Ben hep yek hep tek tabanca. istiyorum bende birini hayatımda lakin korkuyorum ya yapamazsam ya üzersem karşı tarafı. Sevgilileri gördükçe kampüsten bir an önce çıkmak için daha da yükleniyorum gaza. Yan koltukta birinin olmasını isterdim. Ama ergen değil olgun, aklı başında ve evlenilebilecek bir kız.
Bilmiyorum olsun da tam olsun istiyorum be. Gerçekten bazen o kadar yıldım ki yalnızlıktan. Her gün kitap okuyan biri olarak sırf bu bezmişlikten okurken düşüncelere dalıp okuduğumu anlamıyorum. Ama bazen yalnızlığımla aşırı mutluyum. 7 günün 5 günü mutluyum. 2 günü tak ediyor. Ama o 2 gün sanki 2 ay gibi oluyor işte.
