Yalnızlık var ya üstadım, ah o yalnızlık.
Yalın olmak yalınlık, tek olmaktan gelir yalnızlık..
Yalnızlık, giden sevgilinin evde bıraktığı parfüm kokusu, arkasından yaktığın ilk sigaran, göz yaşlarının tenini terk edişleri, ağlarken burnun dolar ya hani burnunun direği sızlar. Koku alamazsın tam olarak. Yastıkta onun saç teli kalır ya hani, alır cüzdanına koyar saklarsın. Yalnızlık gidiş kokar be üstadım, sessiz sedasız ama bağıra çağıra gidiş kokar. Gelişlerin en güzeli, gidişlerin en zoru kokar.
Yosun kokar. Sürekli kokusuna maruz kaldığınızda sıkılırsınız iğrenirsiniz. Uzun bir süreden sonra deniz kenarına gittiğinizde ise yosun kokusunu özlemişsinizdir, içinize çekersiniz.
Yalnızlık da böyledir. Sürekli yalnızsanız yorulursunuz, sıkılırsınız, bu durumdan kurtulmak istersiniz. Fakat etrafınız hep kalabalıksa, yalnız kalınan bu nadir zamanlar paha biçilemezdir. Tadını çıkartmak gerekir.
