düzen değişikliğine, karmaşıklığa sebep olan durumdur.
en yakınlarınız bile gelse aynı sonuç yaşanır.
önce kardeşim geldi. gayet iyi anlaşıyoruz, birbirimizin yanaklarını falan mıncırıyoruz.
derken farkettim ki dolaptan sürahiyi alıyor ama yerine koymuyor. sıcak su içmeyi kışın bile sevmeyen ben, gözüme batmasına engel olamıyorum. balayı dönemimiz bitmiş, artık o suyu sıcak içmeye razı olamayacak hale gelmiş olan ben,
ilk isyanımı çıkardım,
- kızım dolaba koy diye her gün mü söylemek gerekiyor ya, koy bir kere de !
tabii ki bununla kalmadı. erken kalkıp dürtüklemeleri ama hani ben kalkmadan kahvaltıyı falan hazırlayarak değil, batmaya başladı. o da değil bir de suratsızın tekiymiş sabahları benden sinirli onu farkettim.
içimden diyorum, madem acıktın hazırlasaydın ya. hususi beni uyandırıyor kahvaltı için. bende bir sinir...tutuyorum kendimi.
biraz zaman geçiyor,
- rüya görüyorum. git ye dolapta her şey.
diyorum ve ben uyanana kadar aç beklemesine iyice kıl oluyorum.
sevmekle alakası falan kalmıyor yani...
neyse, sonrasında annem geldi.
baştan birbirine doyamamalar falan. devamında bu mutlu tabloda yine gözüme batmaya başlayan bir şeyler var.
bu sefer de taktım annemin izlediği programlara.
bugün ne giysem hastası. ben de izlemek istemiyorum. demiyorum bir şey. biraz zaman geçiyor . kahve yaparak veya önemli konulardan bahsederek zaman geçirmeye çalışıyorum o saatlerde.
ama işe yarıyor mu? hayır.
alışveriş hastalığı ve yaşadığımız maceralar da üstüne tuz biber oluyor. annemle beraber bu programı izlememeye karar veriyorum.
o ilk günler sabaha kadar konuşan bizler şu an farklı evlerde yasıyoruz sanki.
hatta ben odamda bunları yazarken, annem bugün ne giysem izlemiş, alışveriş anılarına mı içlenmiş nedir, söyleniyor.
kardeşim bilgisayarında hiç onaylamadığım bir savaş oyunu oynuyor, sürahi tezgahta eminim.
misafir diyip geçmemek lazım, düzeniniz oturmuşsa, gelen aileniz bile olsa afallayıp kalıyorsunuz...
