ben bir kere daha yalnız başıma yemek yiyemiyorum oğlum. nasıl yalnız yaşıyayım.
korkularım ve kaygılarım var usta. beni yalnız bırakma. yalnız yaşamak da neymiş. psikopat mısın? bir de çift kişilik yatak var. tamam lan yalnız yaşıyorsun da çift kişilik yatakta yatmak neyin nesi manyak herif.
bulaşıkları yıkadım. yemek yemedim açım. kulağımda kulaklıklar takılı müzik dinlemiyorum. öyle boş boş takılı duruyor. ara ara hayatıma girip bir arkadaşa bakıp çıkan kadınlara sarıyorum. ama çift kişilik yatağı sevmiyorum evet.
kendimi ece kscg gibi hissettiriyor abi yalnız yaşamak. tehlikeli çok tehlikeli. yakında alırsam elime osmanlıca sözlüğü görürsünüz.
garip bir alışkanlık yalnız yaşamak...ne onunla ne de onsuz olmak gibi...bazen en sadık yoldaş,bazen de soğuk yenilen bir yemek... zevksiz,tatsız,iştahsız...
hem çok güzel hem çok kötü bir durumdur. eğer üniversite öğrencisi iseniz ve tek başınıza bir evde yaşıyorsanız ev kadını donanımlarına sahip olmanız gerekmektedir.yemek,ütü,bulaşık vs için. ve gurbette olduğunuz içinde ailenizi özlersiniz. ama bunların hepsini örtebilecek bir gerçek vardır ki rahatsınızdır.herşey sizindir.size aittir.huzurlusunuzdur.
aman abi bulaşılmaz "yalnızlık paylaşılmaz" herkesle kaynaşılmaz. bazen iyidir yanlız yaşamak. çoğu kez can sıkıcı olsa da gerekir bazen. hiç olmazsa, bir gün...
telefon çaldığında önce bi ses kontrolü yapmayı gerektirir sesim çıkıyor mu çıkmıyor mu diye bunu farketmek bile ne kadar acıklı varın siz düşünün artık...
tadından yenmeyen durumdur. tabii kişisine göre değişir ancak ne kadar sosyal olursanız, ailenizi arkadaşlarını ne kadar severseniz sevin yine de kendinize ait zamanı hiç birşeye değişmeyenlerdenseniz yalnız yaşamak harikadır. günün sonunda kapıyı kapattığınızda tek başınıza olduğunuzu bilmektir, kendi evinizi sevdiğiniz biriyle paylaşmanın zevki ise bambaşkadır.
ev arkadaşını memlekete zorlayıp,varsa anne babayı tatile gtimelri için teşvik etmek,küçük kardeşi amcaya bırakmak ve bu şartlar olgunlaştıktan sonra sessizliğin sesiyle tanışmak.
"yanlız yaşamak" sonuçta tek olduğunuzu bildiğiniz eylemdir. birde bunun "kalabalıklar içinde yanlız olmak" versiyonu vardır ki; canını daha çok acıtır insanın. *
mecburiyetten istenendir. "olmazsa"ların olurudur yalnız yaşamak. birşey olsun istersiniz, olmayınca herkese küsersiniz. gece yatarken size atılmış bir "iyi uykular canım" mesajını özlüyorsunuz bir süre sonra. sabah uyandığınızda "günaydın" yazacak birini arıyor, pazar gününüzü beraber geçirebileceğiniz birisininin özlemini çekiyorsunuz.
yalnız yaşamak, çevreyle bağımı koparmayı düşündüm, hala da düşünürüm arasıra. çevrenin izin vermemesini bir kenara bırakacak olursak bile sizin ihtiyaçlarınız, ilgileriniz, özlemleriniz buna izin vermiyor. bilgisayarın başında oturmuş bir film izlerken gördüğünüz bir elele tutuşma sahnesi sizde bir sevgili özlemi, bir içki masası size arkadaşlarınızı, bir küçük çocuk size hayallerinizi hatırlatıyor ve geri dönmeye çalışıyorsunuz. ama çoğu şey yıpranmış oluyor, arada bir yerde kalıyorsunuz, o da bir boka benzemiyor.
başta oldukça hevesli olsanız da temizlikmiş, yemekmiş bir süre sonra sıkıntı yaratır. lakin güzel şeydir. kafana göre takılırsın. kumanda başka ellere geçmez*. öğrenciyseniz zaten haftada 7 gün yalnız kalmazsınız pek, gelen giden çoktur.
belli bir yaşa kadar başarılamadıysa, iniş periyodu başlar, kişilik törpülenir, sivri uçlar yuvarlanır, durgunlaşmaya girilir, kısaca hayat tam yaza girecekken kışa döner.
