Katılmıyorum, katılamıyorum. Titiz ve sorunlu değilim. Psikolojik olarak sorunlarım var, doğrudur. Ama yalnız yaşadığımdan dolayı değil. Beni yalnızlığa iten sebeplerden dolayı. Huzurludur, kafanı dinlersin. Telefon, instagram, whatsapp gibi şeyleri kullanmak durumunda hissetmezsin. Vaktinin çoğunu, bir yandan arkada fon müziği ile kitap okuyarak, sözlüğe göz gezdirerek ve haberleri okuyarak harcarsın. Güzeldir yani. Çok düşündürür. Sorgulatır. Arada sırada ders kitaplarını bile karıştırtır. iyidir. Tavsiye edilir.
kendimi ev toplamak amacıyla gaza getirmek için sesli bir şekilde "hadi kalk artık" dedim ve akabinde "oha sesim!" dedim,
iki günün sonunda ilk kez konuştum lan sanırım ahahah.
yalnız yaşamak, özellikle de benim gibi meşguliyeti, işi gücü olmayan biriyseniz sağlam psikoloji gerektirir, çünkü yalnız yaşarken çokça yalnız kalırsınız bu durumda, kendinizle konuşmaya falan başlarsanız hemen ev arkadaşı alın derim.
zaman zaman çok cazip gelen bir eylemdir. evde bekleyen anne-baba ya; işten hayattan bezmiş bir şekilde gelip, yalan yere gülümsemek ve de 2 kelime fazladan söylemeye çalışmak yoruyor insanı. sonra diyorum çok şükür bir ailem var, ne gerek var uğraşmaya her şeyle. ama işte bazen öyle bir an geliyor ki insan o yalnızlığı arıyor. iyi de oluyor ama uzun vade de ne derece iyi bir eylemdir bilemedim.
Bu sene son sınıf olarak düsündügüm eylemdir. Geçen sene ev arkadaşım sevgilisi 3 ay evden çıkmadı. Salonda içilen sıgaralar küller kafaya göre salonda yayilmalar. Onun yüzünden evdeki varligindan rahat rahat giyinip gezememek duş alıp banyoda giyinmek gibi rezalet durumlar. Evde kaldıgından bu durum icin sürekli tartıştıgımizdan sonra sonunda gitti birdahada gelmedi eve tek tük. Sonra kendi sectigi evde kendi aldıgı odayı değistirmek istedi. Bende alıstimi ima ettim misafir arkadaslarimizin yanında ne demek hayır ya inanmıyorum sana ben senin için neler yaptım ev ayarladım neler neler... resmen çingeneye dönüştü. Onlar içerde yatarken ben evi temizliyordum gelmiş bana mutfak dolabını silmedin ama gibi bir bahane sunuyor. Çöpleri geç atmışmışım ya dedim lanet olsun evinede sanada. O günden beridir evde olmadıgı ne biliyim bir hafta gelmediği zaman öyle rahat öyle iyi oluyordum ki. Gün sayıyordum sezon bitsinde hemen eve çıkayım belirttimde. Ne kaldı son senemiz desede nafile artık. Ağızdan bir kere çıkar 3 yıldır tanıyorum bana yetti. 2 arkadaşimda eve çıkmak istermisin dedi yok yani geçti gitti içimden bir kere. Yalniz oldugum her gün dünyanın en mutlu insanıydım kapı çalmasın diye dua ediyordum. Alisverisimi yapip eve kitliyordum kendimi televizyonu acip sarkı soyluyordum kanepeye uzanip kitap okuyordum . Ve yalnizim diye makarna degil bildigimiz ev yemekleri yapiyordum. Küçük demlik çayımla kafamın rahatlığıyla mutlu olmayı ve sezonu öyle kapatmayı istiyorum. Tabikide yabani olmak değil istediğim. Rahat olmak Sınıftan arkadaşlarımı cağırıcam yakın dostlarımi çağırıcam çok güzel olacak yani olursa. Oyüzden yalnız yaşamak bi bakıma güzeldir kendini idare etmeyi ögretir. Buranin amiride memuruda benim hesabı. Hele ki böyle şeyler yaşadıktan sonra keşke biri olsa demeyeceğin için rahattır zaten ilerde evlendikten sonra böyle bir imkanim olmayacağına göre simdiden yasamak gerekir.
Insan kendine yetebilmeyi ogrenmisse keyiflidir. Yalniz yasamak hic arkadasinizin olmadigi anlamina gelmez, pekala arkadaslarinizi davet ederek daha iyi vakit gecirebilirsiniz bunaldiginiz zamanlarda.
Bir yerden sonra bıktırır. Bazen bakkal dışında bir insanla diyaloğa girmeyi özletir.. gecenin karanlığı yalnızlığı yüze vurur sanki, sonra belki biraz korkutur..
Huzurludur. Sanılandan daha zordur. Özgürsündür. Belimde kuşağım, c*kümle d*aşşağım kafasıdır. Sonuç olarak herşeyden kaçabilicek bir yaşam alanın vardır.
17 yaşında yalnız yaşamak var bir de, 2 ayda bir eve gidip 2 gün kalıp tekrar o boşluğa dönüyorsun. Daha lise öğrencisiysen birde... Yaşıtların sadece para yemeyi bilirken sen kazanmayı öğreniyorsun. Part time işler arıyorsun. Sabah 10 saat okul yetmezken birde 6 saat iş çekiyorsun. Hayatı öğreniyorsun. Günde 3-4 saat uyuyorsun. Büyüyorsun. Ancak bu saatlerde oturup kendine vakit ayırabiliyorsun. Alışıyorsun. Hayatın boktan olduğunu anlıyorsun. Çok yoruluyorsun. Çok büyüyorsun.
buruk bir sevinçtir yalnız yaşamak,kopamazsın yalnızlığından,bir o kadar da karışmak istersin yalan bildiğin her şeye..
söylenecek yine bir çok şey var ve ben yine beceremedim..
