genellikle üniversite okumak için memleketinden gurbete göçen gençlerin başına gelen, ilk başlarda can sıkıcı ama sonrasında fazlasıyla keyifli olan, hele de üniversite bittikten sonra çalışma hayatıyla birleşen özgür bir süreçtir.
sürekli eve misafir çağırmaya çalışmaktır, markete gidip her şeyden birer tane almaktır, kahvaltı için 2 yumurta kırmaktır. kumandayı hiç kaybetmemektir, çoraplarını sağa sola atabilmektir. şampuanın çok uzun süre dayanmasıdır, banyodaki sadeliktir.kapı her çaldığında heyecanlanmaktır.
esittir kapiyi her zaman kendin acmak zorunda olman, canin birsey istediginde kendin yapmak zorunda olman, film izledikten sonra dusuncelerinin hep kendinde kalmasi, salonda uyuya kaldiginda yine salonda uyanman, tuvalete banyoya girerken kapiyi kapatmak zorunda olmaman, sen kitap okurken ust veya alt kattan duyulan gulusmeler, her zaman alarmla uyanmak, makarnanizi paylasacak birinin olmamasi...seklinde uzar da gider bu. tavsiye edilmez. topu topu kac senelik hayat lan, yalniz olecegiz.
evde sizi bekleyen kimsenin olmamasının verdiği sorumsuzluk duygusudur.aylak bünyeler için özellikle de ''şu vizeler bi bitsin uçacam kaçacam'' kafasında olanlar için 10 numaradır.
universite hayatımda yalnız yasıyordum. evimi, ortamımı, öğrenciliği çok özledim. Yalnız yaşamak demek, tek kalmak demek değildi benim için, istediğim zamanlarda yalnızlığın tadını çıkarıyorken, istediğimde evde kahkahalar atan arkadaşlarımla zaman geçiriyordum. Yaşadığımız ortamı yalnızda olsa güzelleştirmek bizim elimizde değil mi.
Bir çok insanın başaramadığı ikamet şeklidir. Ancak yalnız yaşamak bir marifettir, herkes beceremez. Hele istanbul ya da izmir'de oturuyorsa. Hayat pahalılığına yeniliyor çoğu insan.
en önemli yan etkisi; evdeki cansız varlıklarla konuşmaya başlarsınız. bu bir çamaşır makinası olur, bazen anahtarı dönderdiğiniz halde açılamayan kapı olur. onların size cevap vermeyeceğini bildiğiniz halde sürekli onlara soru sorarken yakalarsınız kendinizi.
insan bir dönem istiyor yalnız yaşamayı. nesi cazip geliyor bilmem ama bu isteğin peşinden koşuyor. yıllar geçtikçe bu fikirden uzaklaşmaya, yalnız kalmaktan korkmaya başlıyor. yalnızlık zor. insan evde kendi sesinden başka birilerinin sesini de arıyor. istediğinde yalnız kalma imkanı olmalı ama tümüyle yalnızlık uzak olsun herkesten.
küçükken hayallerini kurduğumuz şeydir. ama hayal kırıklığına uğratmadı, sultanlıktır. herkesin hayatının bir döneminde yaşaması gereken deneyimdir. insan kendini daha iyi tanıyor daha derinlerine iniyor. kim kötü diyebilir ki sabah uyanınca tek başına içilen o kahveye. gecenin bir köründe izlenen filmlere ne demeli ya okunan kitaplar? bütün gün arka fonda ezginin günlüğü... hadi şikayetçi biri çıksın da banyodan saçlarını topla desin. yalnız yaşamak güzeldir. ilk kez gerçek seni görürsün zamanla daha iyi tanırsın, yaralarını sararsın, kusurlarını sevmeye başlarsın.
