kitap cafeler onun evidir.
porsuk çayında yürüyüşler yapar.
sinemada olası öpüşen çiftlerin arkasına oturmaz.
haftada bir kendini ödüllendirir.
fazla para harcamaya da gerek yoktur.
kendini koca evrende tek başınaymış gibi hissedersin. seni kollarına alacak, sana kalbini açacak birini beklersin. o gelmez, şanslıysan seni seven bir annen vardır ama o içindeki boşluğu doldurmaya yetmez. her gün, her akşam, camdan dışarı bahçene bakarsın, dinginliğe dalarsın ama o boşluk yine dolmaz. sen içindeki boşluğu doldurmak için uyuşturucuya düşersin, kimse görmez, kimse bilmez. hislerini paylaşamazsın, paylaşsan da kimse dinlemez, dinlese anlamaz. sessizce boşluğa dalar ve beklersin. ölmek için gün sayarsın ama ölümde gelmez.
aslında verilebilecek pek çok cevap var ama yalnız insan bunların hiçbirini önemsemez. çok felsefik olsun istemem ama yalnız insanın içinden sürekli ağlamak gelir.
anlatmanın ama anlaşılmamanın bir dışavurumu olarak yalnızca ağlamak...
okul döneminde hep tek başına dolaşır
derdini anlatabileceği kimse olmaz
herkesten farklı olur
yalnızlıktan bıkmıştır ve 150 tane arkadaş edindikten sonra ''yalnızlık çok güzel'' diyen kişileri öldürmek ister.
Benim gibi eller ceplerde sahil kenarında oturur. Sonra yanına bir kedi gelir miyav der onu sever bir simit alır biraz parça ona da atar ve denizde yakamozu izler.
uludağ sözlükte entry girer
youtube dan avare avare video izler
instagramda keşfete bakar
depresif müzikler dinler
uzun uzun sıçar
uzun uzun banyo yapar
tek başına volta atar
marketleri gezer
