kalabalığın içinde yürürken insanlar adımlarıyla eziyor beni. her gülüş bir bağırış gibi. ne zaman birileri öpüşecek olsa dudaklarının arasında eziliyorum sanki.
Yaşlandıkça etrafındaki insanlar azalıyor sanırım insanın. Ama gerçekten bazen etrafında sevdikleri olsun dert sıkıntı unutsun istiyor insan. Yalnız yemek yiyemeden bir insan olarak şu durumum hiç hoş değil.
