benim ulan bu yalnız alışverişe gitmek yalnız evde vakit geçirmek yalnız yürümek sevdiğim eylemlerin birkaçı.(yalnızken kendi kendime konuştuğumu da eklemeden edemicem tabi.)
kalabalık insanların kaçırdığı fırsatları yakalayabilmiş insandır. topluma siktiri çekip kendini üretmeye ve okumaya vermiştir,kimse kalbini kıramaz. arada canı sıkıldığı için bir çok karakter üretmiştir onlarla laflar.
kalabalık ortamlarda sıkılan insandır.
5-6 kişilik bir masada kültür ne derece yüksek olsa da boş muhabbetler döneceğini deneyimlemiş olan insandır.
kendisi olabilmeyi dışarıya yansıttığı görüntünün önüne koyabilen insandır.
sürekli sıkıldım diye mızıldanmayacak insandır. kitap okur, müzik dinler, film izler, gider bi yerde oturur yemek yer, çay kahve içer. yani yalnız diye oturup küçük emraha bağlamaz. hayattan nasıl keyif alacağını biliyordur. bazen özellikle yalnız takılıp kendine vakit ayırır.
kendi kendinin yanagini sıkan, kendi kendine espiri yapıp gülen bi ihtimalle akıl Oyunlarındaki john nash gibi hayali arkadaslarida olan insandir. ama ne olursa olsun elestirenin ben amk.
kitap var müzik var bir kere kalabalık ortamlarda insanlar ne der diye söyleyemediklerini sesli düşünebilme her şeyi ama her şeyi sınırsız kurcalayabilecek zamanın var. Ne sıkılması arkadaşlar?
internet sağ olsun. cinsel ve duygusal gereksinimlerimi karşılayacak bir sevgilim de olsun vallahi başka bir şey istemiyorum, ne araba ne marka sevdası ne şu ne bu ben böyle mutluyum.
içinde belkide yüzlerce kişiyi taşıyan insandır . Yapisal olarak kalabaliktir o . Sizofrendir , psikozdur , ruh hastasidir . Ama en cokta onlar mutludur . Yalnizken bile soru sorcak birileri vardir , yalniz ýemek yemez yalniz uyumaz .
Ben değilim o. Yalnızım televizyon gitti, korkuyorum öcü çıkcak diye -işte bunlar hep o amk amerikan korku filmleri yüzünden-. hem canım sıkılıyo hem korkuyorum. böhühühü.
Kendini insanlarla birlikte olmaya şartlamamıştır. insanlarla çok bir arada olmaktan korkarım, çünkü onlara alışınca onlara bağımlı olmak beni çok korkutuyor. Oysa kendi başıma odamda film izlerken, bir şeyler karalarken, okurken daha iyi hissediyorum. Etrafımda sadece ailem var, bulunduğum şehirde bir tane dahi arkadaşım yok, dışarıda olan arkadaşım da sayılı ve onları bile arayıp konuşmak geçmedi içimden, koskoca ramazanda sadece iki defa konuştum arkadaşımla. Her yıl yazın buluştuğum bir arkadaşım vardı, onu bile bir yıldan beri hiç aramadım kaldı ki eskiden sms, skype, facebook neresi olursa olsun sık sık konuşurdum. daha eski ve sevdiğim arkadaşlarımı da aramıyorum, arasam aynı devam ederiz, bana gel derler ama gidemem ki. kafası kırık insandır böylesi. (alınmayın, ama insan kendine hakaret edip başkasına izin vermemeli) yeni insanlarla ilişkiler kurmak istemiyorum, eskiden internetin çeşitli yerlerinden sürekli insanlarla konuşurdum, türk yada diğer milletlerden ama bir yıldır onu da bıraktım, sözlükte bile yalnızlığı seçiyorum çünkü yeni bir insanla tanışmak masraflıdır. (para anlamında değil yoruculuk manasında) şu zamanlar ortak paydalarda olmadıklarımla tanışmayayım fikri hakim bende, sırf yorulmamak için, hem olmayan kendimi anlatmak da pek gerekli değil. karamsarlığa itildiğim son zamanlarda insanları karanlığıma çekmemek en iyisi gibi sanki, herkes mutlu olsun, bana ne.
