Yalnızlık en büyük servettir derler. Henüz herşeyimi kaybetmedim. Fakat birgün herşeyimi kaybedersem yalnız olmaya muhtaç olacağım. Sessiz ve sakin bir hayat.
Yalnız yaşamak kötü kaka ıyk pis çirkin diyenleri duyuyorum, abi siz deli misiniz? Evine girer girmez müziğini açabilir koridor boyunca tüm gün seni darlayan kıyafetlerden bir çırpıda kurtulabilirsin. Canın isterse yemek yapar istemezse günü bir parça peynirle geçirebilirsin. Bütün arkadaşlarını kutu gibi evine toplayabilir istersen iki hafta boyunca yatağından çıkmayabilirsin. Siz delirmişsiniz. Yok hasta olunca bakanın yokda, yok evde bir ses yokda falan da filan da. Bırakın bu serkeş tavırları. Siz yalnız bırakılmakla yalnız olmayı birbirine karıştırmışsınız. Yalnız kalmak, insana ruhunun derinlerine inme şansı verir ruhunun karanlıklarını bulmayı öğretir. Yalnızlık bir tercihtir. Çoğu zaman.
Sanıldığı kadar eğlenceli ya da her ne sikim sanılıyorsa öyle değil. Boktandır. Arkadaşların her zaman yanına olmuyor malesef ve malesef genelde sen onları istemediğin zaman yanında oluyorlar.
Bir çokları için sen sığınacak en güzel limansın. Birinin kız arkadaşı olduğunda direkt seni arar, kanka evi boşalt hesabı... ya da kızdan ayrıldığında hop kapar biraları yine sende... kimse sormaz amk müsait misin ne sikimsin? Ama senin en ihtiyacın olduğu anda, kimse olmaz yanında. Sonra sorgula dur ben bu götleri neden hayatımda tutuyorum diye.
Bir yaştan sonra ve belli alışkanlıkları edindikten sonra aile kavramı da sarmıyor adamı. Yani her türlü boka sarıyor hayat. Ne bir ilişki yaşayabiliyorsun doğru düzgün ne de dostluklar edinebiliyorsun...
öyle bir bağımlılıktır ki, evde misafir olduğunda kalış süresi 2 günü geçmişse gitsin diye gözünün içine bakarsınız.
kişi yalnız olduğunda ve kendine hobi edinmişse daha mutludur; dil öğrenin (konuşa konuşa), enstrüman çalın, kuzey avrupa sinemasıyla ilgilenin, ispanya ve arjantin sinemasını mutlaka takip edin, origami yapabilirsiniz, hatta kendi mobilyalarınızı kendiniz tasarlayabilirsiniz; (kısa bir google aramasıyla ulaşabilirsiniz)
tv sehbası aradığım ve plansız bir haftasonumda tüm ihtiyaçlarımı karşılayan bir şey yapmıştım ve her baktığımda gülümsetiyordu: burada amaç para tasarrufu değildi, ihtiyacına uygun olan bir şeyi kendi çabalarınla üretmek ve onun için zaman harcamaktı ve gören herkes hayran kalmıştı.
taşınırken tüm eşyalarımı sattım ama onu atmaya kıyamamıştım.
ilk entryde belirtildiği üzere her gencin hayalidir. türlü fanteziler geçer akıldan. evi dilediğin gibi dayar döşer, dekore edersin. gelen gidenine karışan olmaz, evde çıplak dolaşırsın.. gibi şeyler.
büyük oranda çok güzel birşeydir evde yalnız yaşamak gerçekten. bir yıla yakındır tek yaşıyorum, ekonomik özgürlük denen şeye sahibim çok şükür, darısı efendi uslu olup bu tarz hayal kuran kadın erkek tüm arkadaşların, sizlerin başına.
yatağa çıplak uzanmak cidden güzel hissettiriyo şaka maka. recep ivedik yatağı canlanmasın gözünüzde hayır, temiz adamım ben -swh-
nadiren canınız sıkılabilir yalnız, o zaman da atlar motorunuza hem hız yapıp viraz adrenalin pompalqrsınız hem canınızın istediği bir istanbul guzelligine gidebilirsiniz.
arkadaş biriktirin ayrıca. insan sosyal bi varlık, komşu biriktirin, bön olmayın. çaya çöreğe, terasınızdaki mangala birilerini çağırın. alkolden uzak durun, çok kötü bi dosttur kendisi.
iyidir be evde yalnız yaşamak, ama yalnız olmak pek iyi değildir o ayrı.
Genel olarak iyi ama insan bazen kafayı yiyor. O kadar rahatlık çok iyi değil. O rahata insan bir alışınca başkasıyla yapamaz. Evlilikte rahat edemeyebilir. Ayrıca evliliği şimdilik boş verirsek insan yinede kafa dengi bir dostunun muhabbetine ihtiyaç duyabiliyor. Uzun zamandır adam akıllı görüşülmemiş bir dost çok özlenebiliyor. Ayrıca bir de şu durum var;
yalnız kalmak anlamına gelmeyen durumdur. sadece evini biriyle paylaşmıyorsundur ve bunda da esasen herhangi bir beis olmamalı.
çok zaman sorununuz yalnız kalmak değil kendinizle tanışıp, kendinizi anlayabilecek kadar yalnız kalamamaktır.
birini bulmak kolaydır ama kendini bulmak yalnız değilseniz imkansızdır.
yaşamadım; iyidir belki ama zordur, sorumluluk az oh ne rahat gibi dersin ama, maddi manevi desteksiz yaşamak, maddi manevi seni nereye götürür bilemezsin ki bence. yalnız yaşayıp, destekçilerinden, sevdiğinden, sevdiklerinden kendini mahrum bırakmayanlara eyvallah. ama ben zaten yalnız yaşıyorum, birileriyle olsam da, yine geri yalnızlığıma geleceğim, en iyisi hiç ilişmeyeyim demekte yanlıştır.
ilk günlerde dünyanın en güzel şeyi sanıyor insan. Yansın geceler, yaşasın özgürlük modunda takılıp duruyorsun. Derken tek ben varım sofra kurulmaz şimdi atıştırayım sadece diye diye bir sofranın varlığını özlüyorsun sonra kim var zaten kafasıyla düzenden intizamdan kopuyorsun ve en önemlisi de akşam eve gelince iki kelam edecek birini arıyorsun. Çünkü hiçbirimiz farkında olmasak da yaşarken biriktiriyoruz anlatmak için. Ve yalnız kalmadan anlamıyoruz biriktirdiklerimizi.
evinizin kapisindan iceri girdiginiz an, sadece size ait dunya vardir.
biraktiginiz tum esyalar ayni yerinde durur.
evin her alani yalnizca size aittir.
isterseniz koltukta uyuyakalirsiniz, isterseniz sabah uyanir uyanmaz dans edersiniz. kimse size karismaz.
bir erkek olmadan da hayatinizi surdurebildiginizi fark edersiniz.
iste o an dunyanin en guzel ani.kimseye muhtac olmadan, her sorununuzu cozebildiginizi fark ettiginiz an, dunyanin en guclu insani gibi hissediyorsunuz.
