bir zamandan sonra konuşacak ve dertleşecek birine mutlaka ihtiyaç duyulmasına neden açacak durumdur. ara sıra yalnız olmak iyidir, birşey olmaz ama her zaman yalnız olmak kolay değil.
2,5 yıldır yalnız yaşıyorum 2-3 ayda bir arada birileri gelip arkanızı toplarsa gayet keyifli kendi duzeninizin olması ama yalnızlığa mahkum olmamak lazım.
Yemek yerken kötü oluyor.
Yemek dostlarla yenir. Hem çeşitli yemek yaparsın hem muhabbet ederek yersin.
Kafa dinlemek için iyi.
Bir sure sonra bunaltıyor .
Görünürde güzel, keyifli.
Ama işte..
Korkuyor insan, acaba tutsak olur muyum bu sessizliğe, bu özgürlüğe ve sükunete; bu Huzura ve mutedil yaşama diye..
"Solo" takılmaktır.
Aile bakımından yalnız yaşamaksa iyi değil. Diğer türlüyse benim durumum. Genelde insanın sessizliğine bağlı olur.
Sessizim ve birkaç samimi dostlarım var onlar yeterli. 5000 arkadaş falan bana uymaz.
gece kulaklıkla şarkı dinlemeyi özletir. bir tedirgin olursunuz kulaklık kullandığınız zaman. ütopik korkunç sesler duvarlarda yankılanıyor sanırsınız. bu sebepten kalmaya gelince bir arkadaşınız, gece hemen kulaklığa sarılırsınız.
çoğu zaman rahatlık olduğu gerçeği de su götürmez.
Bohem takıldğımızı sanmayın da. Sonra inananlar oluyor. Zordur yalnız yaşamak. Tecrübeyle sabit. Uzun zamandır yalnız yaşıyorum. Çorabı yıka unutma as, yemek yap, bulaşık evi süpür, ütü yap boru mu lan? Artısı da çok eksisi de ben alıştım. Ama on parmağıyla götünü yıkamayı beceremeyenin harcı değildir. Komplike düşünmek zorndasınız her zaman yıkanan çamaşır asıldı mı elektrik faturası günü geçti mi? Ödlek öçin aldi mu imdi yürek yırtulur.
