Görünürde güzel, keyifli.
Ama işte..
Korkuyor insan, acaba tutsak olur muyum bu sessizliğe, bu özgürlüğe ve sükunete; bu Huzura ve mutedil yaşama diye..
Yemek yerken kötü oluyor.
Yemek dostlarla yenir. Hem çeşitli yemek yaparsın hem muhabbet ederek yersin.
Kafa dinlemek için iyi.
Bir sure sonra bunaltıyor .
2,5 yıldır yalnız yaşıyorum 2-3 ayda bir arada birileri gelip arkanızı toplarsa gayet keyifli kendi duzeninizin olması ama yalnızlığa mahkum olmamak lazım.
bir zamandan sonra konuşacak ve dertleşecek birine mutlaka ihtiyaç duyulmasına neden açacak durumdur. ara sıra yalnız olmak iyidir, birşey olmaz ama her zaman yalnız olmak kolay değil.
bi düşün; etrafta kimse yok, çene yapan yok, abuk subuk tv kanallarında sikimsonik dizi-show programları izlemekte inat eden yok, saçma sapan fikir beyanlarında ya da görüş bildirimlerinde bulunan yok vs. vs. daha yazardım ama yalnızlık gibisi yok, apartmanda da yaşamadığım için koskoca ev benim amk. ses yok tıkırtı yok tamamen kendimleyim. karışan yok, mutfak bana ait, düşünmem gereken biri yok, açıyorum bilgisayarımı kafama göre takılıyorum istediğimi izleyip dinliyorum surat yapan yok. iyi ki yazmıcaktım.
hee, istediğim zaman evden çıkıyorum ve istediğim zaman eve geliyorum sorgulayan yok, istediğim zaman istediğim kişi ve kişiler ile evde mangal-şömine zevki yapıyorum, evin içinde istediğim yerde sızıp kalıp uyuyabiliyorum.
Herşey güzel ama şu yalnız yemek yeme hadisesi bir süre sonra koyuyor adama ve bildiğiniz rejim yapar gibi yemek yemez oluyorsunuz açlık gecistiriyorsunuz.
Benim de içinde bulunduğum düzen avantajları çok kimseyle hiçbir şey için sorun yaşamıyorsun,kendinlesin ama sanki yemek yerken insan birilerini istiyor yanında.
Çift kişilik yatakta, çarpraz yatma lüksünden öte, kendi kurallarınızı, kaidelerinizi koyduğunuz, size özel bir cumhuriyete sahip olmaktır.
Siz, keyfiniz ve kâhyası mutlu mesut yaşarsınız.
