korkar bunlar, bi nane yerler ve bunun arkasında duramazlar, doğal olarak korkudan yalana başvururlar.
bunun yaşla, ekonomik durumla alakası yoktur.
çocukken okuldan kaçar ama korkudan okulu ektiğini saklar. sonuçlarından çekinir çünkü.
askerde envayi çeşit yalanı sıralar insan. çünkü sonuçlarından korkar.
evlenince bi nane yer, çıkıp delikanlıca hata yaptığını söylemek yerine yalanın ağababalarını sıralar.
pembe veya beyaz yalanları hadi bir kenara koyuyorum, hatta her doğruyu söylemek bazen doğru olmayabilir, buna da katılabilirim ama bir nane yiyorsan arkasında durmak, yalan söyleyip durumu kurtarmaya çalışmaktan daha ulvi bir davranış.
yalan söyleyen tarafından kandırılmaktansa, karşımda ki insanın çıkıp doğruyu söylemesini yeğlerim. en azından ''delikanlıca çıktı söyledi'' derim.
herkesin hayatında onca kez yaptığını düşüğndüğüm eylem.
'ay ben yalan söylemem' diyenler bile hayatında bir kez söyelemiştir dediğim başlık günümüzde normal sayılan bir aktivite.
söylenilen kişi çok aptal veya hazırlıksızsa sadece günü kurtarmaya yarar ama biraz akıllı ve dikkatliyse eninde sonunda kaybeden olmaktır. bu bazen 3 gün olur bazen 1 yıl. hiç bir yalan ömür boyu saklanamaz.
yapmadığım, yyapmak istemediğim, yapmaktan korktuğum, bence en yüz kızartıcı suçlardan biri olan eylemdir. çok az bir kısmı makbüldür, ama çoğu hem gereksiz, hemde utandırıcıdır.
bir insan neden yalan söylesin ki diye düşünmeden edememekteyim.
birde söylediği yalana inanan insanlar var tabi onları çok ayrı tutuyorum, bi insan nasıl olurda söylediği yalana inanabilir ki?
hadi onuda geçtim yalan söylediğiniz zaman yalanınız ortaya çıktığında yalan söylediğiniz insanın yüzüne hangi yüze, nasıl bakarsınız bu nasıl bir iğrençlktir, nasıl bir yüzsüzlük, nasıl bir gurursuzluk ve onursuzluktur.
söylemeyi muhtaç olmayı bile kabul edemiyorum ama umarım kisme mecbur kalmaz bu melete!
yanlış bir davranış ama insanların vazgeçilmez silahlarından biri. çoğu zaman bir durumu kurtarmaya neden olsada ortaya çıktığında ağır yıkım yaratabilecek bir silah iste. kimsenin sevmediği ama herkesin yaptığı.
karşıdakine değil kendine yalan söylemektir bir bakıma. çünkü bütün söylenen yalanlar bir gün anlaşılır ve o zaman ne yapçağınızı bilemeden kalırsınız. ileriyi düşünerek hareket etmek gerekir.
bazi kisiliksiz yuzsuzlerin insanin suratina baka baka hic utanmadan kizarmadan yaptigi eylem. hatta o kadar kaptiriyorlar ki kendilerini kendi yalanlarina bile inanir hale geliyorlar.
- oğlum camı sen mi kırdın, doğruyu söyle bana
+ ben kırmadım anne, valla bak ben kırmadım.
- oğlum bak, sen vurmuşsun topa. doğruyu söyle bir şey yapmayacağım söz.
+ yemin ederim, taso çarpsın ki ben kırmadım.
- yalan söyleme bak yiyeceksin şimdi şepeşilleyi haaa...
+ yanlışlıkla kırdım ya ne bağırıyon?
bende tersi oluyordu hep. korkunun gözünü seveyim. bu arada bu hikayeden annemin victor hugo okuduğu sonucuna vardım.
insan oğlunun en büyük hastalığı. bir de inkar edenler vardır ki hiç çekilmezler. insan kulağının duyacağı en büyük yalan ''ben hiç yalan söylemem'' cümlesidir.
sanattır. herkes beceremez. kimisi eline yüzüne bulaştırır kimisi alemi kandırabilir. Esasında kötü olmasına karşın bazen gerekir, örneğin hasta birisine moral vermek için.
renk valöründeki tonuna bakmadan topundan nefret edilmesi gereken şeydir. pembesi kırmızı ve ya morciverti olmayan, renge bulanarak masumlaştırılma çabasına girişilen yanlış haslettir. yalanı hayatın normal bir parçası olarak gören kişiler büyük ihtimal pinokyodan nasibini almamıştır.
