insanlar eş olarak kendilerine benzeyen insanları neden tercih ederler?
çünkü kendisi hissedeceği, düşüneceği, seveceği birinin eşi olması arzusunda olduğu için.
peki tartışmalar hangi noktada çıkar?
karşınızdaki insanı şekillendirmeye başladığınız, aslında olmayan bir kişiyi kendi ellerinizle dönüştürmeye başladığınız zaman.
ilişkiler ne zaman biter?
karşınızdaki insanın patlama noktasında. dönüştürüldüğünün farkına varan kişi, bana ne yapıyorsun, bu ben değilim ki der.
ve gider.
%95 insan egosundan taviz vermeyeceği için bitiş çizgisine bu şekilde yaklaşır.
kimse kimseyi olduğu gibi kabul etmek istemez, vermek istediği şekle ayak uyduran olursa o ilişki devam eder.
ayak uyduramazsa ayrılmışlardır zaten.
geriye kalan %5 insanlarımız, karşındakini iyi tanıyan, bir sonraki adımını ölçümleyebilen ve karşısındakini her şeyin ötesinde 'olduğu gibi' seven insanlarımızdır.
kendi egosunu ekarte edebilir.
çünkü öyle bir ilişki yaşıyordur ki önem verdiği şey kendisinin o 'tartışma'da haklı çıkması (ego) değil, karşısındaki insanın güzel bir gülümsemesi (süperego) dir.
egoya gelince.
hepimizde yaradılış itibariyle var olan, bitmeyen bir mekanizma.
egonun içeriğinde; boyun bükmemek, karşı gelmek oluşumları mevcut.
boyun eğmek; güçsüzlük, kendine güvensizlik değil süperegonun rol oynaması, duyguların işin içine girdiği döneme giriş yapılması demektir.
