yalnız olunduğu zamanda dinlenmemesi gereken ancak yine dinlenen kendini dinlettiren ahmet kaya şarkısı.. yazılan her bir kelime anlamlı, söylenen her bir söz can acıtır..
babamla dinlerdik. annem sevmez ahmet kaya yı. biz severdik. bu şarkıyı ilk dinleteceğ zaman babam bana; "acı çekerken dinleme bunu" demişti. olur demiştim, söz vermemiştim.
insanın babası olunca sırtı yere gelmezmiş gibi geliyor bana. Tam böyle değildir belki ama öyle geliyor işte.
intihirlir kuşandım bu aşkı sen kirlettin kısmı da güzel ama ahmet abinin bu şarkıda sesi bir başka her zamankinden farklı.
ama müziği çok güçlü enstrumanlar.
bu aşkın nüshası rüzgarlarda, kahrı bende, sende ihanet bende matem kalacak vay be.
arasından bir iki sözü vurgulu yapıp entry girmeye kalkışınca şarkının tüm sözlerini yazmayı gerektiren şarkı. ahmet kaya'nın sesiyle derde dert katan, yüreği lime lime eden şarkı. serin bi gecede sigarayla ciğer yakıp alkolle soğutmaya çalışılarak dinlenince iyice kafa attıran şarkı. (yakınınızda kesici delici alet ve cam eşya bulundurmayın)
bütün acılarımın arka planındaki şarkı. ben onun ellerini tutmak isterken onun da bir başkasının ellerini tutma hasretini hatırlatan hain şarkı. boğazıma düğümlenen, kalbimi sıkıştıran, vazgeçemediğim, vazgeçmek istemediğim şarkı. her sözünün gözümden teker teker damladığı şarkı. öyle bir şarkı ki, yok ötesi işte...
