kişiden kişiye, köpekten köpeğe değişen sürelerdir.
bir tatil beldesine gidersiniz, bir yaylaya bir köye gidersiniz. kimseye havlamayan köpekler sizi görünce deliye dönmüşcesine havlar o boğuk güçlü sesiyle, zincirlerini koparacaklar diye korkarsınız. ya her gün göre göre(bu süre biraz uzun olabilir), ya da bir iki kere yiyecek bir şeyler atılınca alışmaya, sizi görünce tepki vermemeye veya kuyruk sallamaya başlarlar.
bizim köpekler de halkımız gibi, önüne ekmeğini at seni baş tacı yapsın, aza kanaat ederler.
