yabancı dil öğrenmeye karşı ön yargılıdırlar. çünkü yabancı bir dil öğrenirlerse anadilleriyle aralarındaki göbek bağının kopacağını ve bu bağı bir daha asla bağlayamayacaklarını düşünürler. kimlik bunalımına girerler. bu tür insanların bir kısmı milli duyguları ağır bastığından bir kısımı da yabancı dili kapitalizmle özdeşleştirdiğinden dil öğrenmeye direnir. bir grupsa dil öğrenmekte zorlandığı, kelime ezberleyemediği ya da üşendiği ve başarısız olduğu için dil öğrenmekten soğur. çünkü başarısızlık motivasyonu düşürür. yapılan araştırmalar erkeklerin dil öğrenme konusunda kızlara nazaran daha isteksiz olduğunu göstermiştir. bu gerçek, kızlar konuşsun da hangi dilde olursa olsun diye bir kanıya ulaşmamıza da yol açabilir. bu durumda olan insanlara tüm dersleri yabancı dil olarak işleyen okullarda (bkz: odtü) de bile rastlanır. içinde bulundukları durumla mücadele etmek için kitaplarındaki karakterlere Ayhan ışık bıyığı çizerek karakterleri Türkleştirdikleri bile görülmüştür. bunlardan bazılarıysa dile son derece hakim olmalarına rağmen öğrendikleri dili ya mümkün olduğunca az kullanırlar ya da telaffuz ederken Türk aksanı kullanarak kimliklerini vurgularlar. aslında yapmaları gereken çoklu kimlikler geliştirmektir. çünkü içinde bulunduğumuz global dünyada yabancı bir hatta iki dil bilmeden barınmak gün geçtikçe zorlaşmaktadır. ayrıca dünyanın çoğu yerinde tek dil bilmek değil birden fazla dil bilmek normaldir.
