kaliteli müziğin yanında pop da dinleyen, önyargılarını kırmış, çoğu ortama ayak uydurabilecek yazarların azınlıkta olmasıdır.
dinlenilen müzik türü ile sosyal statü paraleldir. metal dinleyenlerin çoğunlukta oluşuna bakılırsa sözlük sosyal yaşamda yersiz yurtsuzdur.
aslında yanlış bir tespittir. öyle değildir durum. bildiğiniz gibi yazarlarımız "-mış" gibi davranmayı seviyor bazı konularda. pop kültürü de bu konuya dahil. takipçisi olmasa da en az bir pop şarkıcısı, sanatçısı hoşuna gitmektedir. ama her nedense-aslında nedeni de açık- bunu dışarıya sezdirmiyor.
hayır, kimse seni "türk popunda da mükemmel şarkılar var." dediğinde katletmez, merak etme.
ama olur mu? mesela "son dönemde dilinizden düşürmediğiniz şarkı nelerdir?" sorusuna bile kaç yıl önceki pink floyd'dan "another brick in the wall" diyeceksin-ki diyorsun. hayır, de ki "yalın'dan 'olmasa da olur' parçası çok hoşuma gidiyor şu aralar." de, dilin kopmaz.
istersen rock'ın, metalin bir numaralı hayranı, hatta rock'ın yaratıcısı ol, az önceki gibi davranınca çok gösterişli, yapmacık, aslında rock bağımlısı bir insanı değil de, rock müzikten hevesini almaya çalışan bir ergen gibi duruyorsun sadece.
ha, bir de pop dinleyicileri de gerizekalı olarak görmeyi kesin.
çünkü rock dinleyenler olarak einstein değilsiniz hiçbiriniz.
