eğer doğruysa; ölümden sonra onlara hizmet edecek 27 adet (bir tane de yetmiyor..) göğüzleri tomurcuk gibi kabarmış huriler* için intihar saldırısını bile göze alıp bir sürü masum insanı öldüren canileri elde var sıfır ile uğurlayacak olan önerme..
cani olmak da lazım değil illa ki, huri sevdasıyla iman etmek, öteki dünya için çabalamak çok rüşvetçi geliyor bana..
bi de gılmanlar var tabii, erkek huriler.. zaten o işi çözmüş değilim karısı başkasına yan gözle baksa öldürecek adam karısını gılmanla görünce ne düşünüyordur.. hurilerle ilgilenmekten unutuyordur ya da.. ilk gılman cinayeti bile işlenir orada maazallah...
ne olucak bunca ibadet edene ya da ne olucak ibadet etmeyene?, kim mutlu olucak kim mutsuz olucak ya da mutlu olabilmenin önkoşulu hayatsa ve ölümden sonra hayat yoksa bu soruların ne önemi var? gibi kafa karışıklığına sebebiyet veren durumdur.
Arada sırada düşündürten, korku ve karamsarlığa gömen düşünce.
Olaya su acılardan bakarsak
inanclıyım fakat ne ibadet ediyorum
Ne de cevreme karşı anne babama karşı vs yeterince iyi biri değilim ama inaniyorum
Bu durumda kişi muhtemel azap görecegim yer mi yoksa hic bir şey dusunemedigim algılayamadıgım hiçlik mi ? Diyebilir. Der demesine de kabul etmek gerekir ki insan egosu yok olmayı sindiremez. Bünye bunu kabul etmek istemez. Evet bunu bir inançlı olarak bende kabul ediyorum. Fakat ben inanmak, düşünmek, derinlere inmek gibi hayvanların kat kat üstü bir varlık olduğumuza inanıyorum. Bugün bir ateist veya bilimciler insanında hayvanların insangiller grubuna dahil edip evrimsel eleştirse de ben bu kanaate değilim. Simdi bir ateistle bu konuyu konusursan hayvanın da düsündüğünü , onlarında duyguları olduğunu söyleyebilir. Düşünmek kısmı insan gibi olmasa onlarda sinsi planlar yapıyorlar. Onlarda biz gibi korkuyor acı cekiyor. Hatta belli bi sistemleri var. Ama ben bi hayvanın mesela bir aslanın acaba öldükten sonra hayat var mı. Gibi serin düşüncelere dalacağına inanmıyorum. Ya da önüne gelen eti beğenmeyip ben bugün daha güzel olan antilop eti yiyecem deyip ailesine rest çekecek kadar kapsamlı dusunecegine de inanmıyorum. Ya da insana benzeyen bir gorilin kız tavlamak için kas yapacağına. Bir şempanze utanabilir. Fakat insan gibi daha seni seviyorum gibi bir lafı karsı cinse soylemede çekilen utangaçlık kadar değil mesela şempanze hem kum deyip sayıyor hanım ablaya.. Yani demem o ki derin düşünüyoruz o kadar isler yapıyoruz gelecek planları, hayat kaygısı, daha iyi bir hayat. Olmayacak şeylerden korkuyor. üzülüyor seviniyoruZ. Ne biliy ole iste yok olmak koyar adama yok olmak. Oluyorsun ve yoksun . aynı şey hayvanlar içinde gecerli. Mesela su an beni geceden beri yaklaşık 22 yerinden sokan ve halaaa sıcak bir damla kam için var gücüyle beni sokmaya çalışan bir sivrisinek 2-3 gün içimde ölecek. Ve yok olacak. Onca emegi , onca beni sokmak için uykusuz bile kaldığı geceleri hatırmayacak..
Neyse konu derin anca olduğumuz de her şeyin farkına varırız ama yok olursak zaten bunu yine bilemiceZ.
Bu arada 2 yerim daha sokuldu. Çok pis sokuyor Piç.
ölümden sonra olan hayata inanç zaten ölümün verdiği yok olma korkusunun insanda oluşturduğu durum sonucu, insanları bir şeyleri yaratmaya ve daha sonrasında buna inanmaya itmiştir. bu inanç daha sonraları bu korkunun bir nevi tatmini olarak diğer insanlar tarafından benimsenmiştir. inançların daha sonra sistemleşmesi dinleri doğurmuştur ve insanların kendince bu korkuları bir takım düşüncelerle yenilmeye çalışılmıştır. bu günde bile ölümden sonrası seneryalorı hakkında çizilen farklı yöntem ve uygulamalar vardır.
ve halen daha bu tür şeylerin ölümün unutulması adına gerçek çözüm olduğunu sananlarda,
eğer bir ölüm varsa sonrası yoktur çünkü ölüm zaten bir sondur.
inananların bir kez dahi olsa oturup üzerine düşünmeleri ve irdelemeleri gereken konu.
inanan, hiç düşündün mü bunu? eminim düşünmüşsündür. düşünmediysen bile şu an düşün.
böyle bir durumun gerçek olabilme ihtimalinden korkup tanrına daha çok mu sarılacaksın, inandıklarının anlamsızlaşmasıyla umutsuzluğa ve korkuya mı kapılacaksın?
